Binowe warkocze

Dziś bardzo nietypowo, chciałabym przedstawić kilka moich uczesań. Nie, nie zacznę zaraz robić recenzji lakierów do paznokci i prezentować outfit of the day. Po prostu mam długie włosy, z którymi chciałam robić coś ciekawego, ale nie miałam pomysłu na uczesania. Ostatnio zaczęłam praktykować plecenie różnorodnych warkoczy, a z rezultatów byłam coraz bardziej zadowolona. Postanowiłam je zaprezentować.

Życzę miłego oglądania. 

N°1 Asymetryczny warkocz francuski

/powiększ/

Nie będę pisać, jak się plecie francuski warkocz, bo to bez sensu. Ja się nauczyłam go robić dzięki temu filmikowi.

Warkocz zaplotłam asymetrycznie, zaczynając nad lewą skronią. Kontynuowałam z tyłu głowy, skończyłam na dole z prawej.

N°2 Kok

/powiększ/

Uczesanie trochę nadęte, jednak właśnie w taki kok musiałam czesać się przez parę lat pracowania jako hostessa, więc dopracowałam go doskonale. Fryzura jest dość elegancka, trochę sztywniacka. Urozmaiciłam ją warkoczami.

Z jednej strony głowy zgarnęłam nieduże pasmo włosów znad skroni i zaplotłam w cienki warkoczyk. Związałam, aby się chwilowo trzymał. Wszystkie włosy sczesałam do tyłu, w ciasny kucyk. Zgarnęłam również mały warkoczyk. Związałam gumką, po czym rozpuściłam mały warkoczyk tak, aby biegł wzdłuż głowy, ale nie było go w kucyku. Na kuca założyłam wypełniacz do koka. Takiego pączka, wiecie. <o takiego> Pochyliłam głowę do przodu i rozrzuciłam wszystkie włosy tak, aby równomiernie układały się wokół donuta. Założyłam na to gumkę (hahaha). Całe wystające włosy delikatnie zgarnęłam na jedną stronę, zaplotłam luźny warkocz, owinęłam wokół pączka i przymocowałam wsuwkami do koka.

N°3 Dwa warkocze holenderskie

/powiększ/

Holender to odwrotność francuza. Warkocz jest na wierzchu, zamiast chować się do środka. Gdy opanujesz technikę plecenia francuskiego warkocza, wyobraź sobie, że wywijasz pasma w drugą stronę, niż normalnie. Potem zabierz się za plecenie. Uda się. Nie oglądałam żadnych filmów instruktażowych, nie prosiłam o pomoc. Po prostu zrozumiałam algorytm i się automatycznie nauczyłam.

Holenderski warkocz jest moim zdaniem bardziej efektowny od francuskiego, aczkolwiek trochę trudniej go wykonać, gdyż ciężko jest skoordynować ruchy i nie wypuścić żadnego pasma. Tutaj zrobiłam przedziałek na środku i zaplotłam dwa warkocze.

N°4 Aureola

/powiększ/

Ta fryzura odegrała epizodyczną rolę w tym poście. Pojawiałam się tu na zdjęciach zawsze odwrócona, Shelter zasugerowała, że to dlatego, że chcę zaprezentować fryzurę. Nie było to prawdą, aczkolwiek byłam mile zaskoczona czytając pod tamtym wpisem kilka komplementów na temat moich warkoczy.

Aureola jest bardzo prosta w wykonaniu, a daje świetny, elegancki efekt. Na dodatek jest wygodna, nic nie uwiera, włosy nie powiewają dookoła twarzy, kuc się nie majta.

Zrobiłam równy przedziałek na środku głowy, następnie zaplotłam dwa symetryczne warkocze, zaczynając ciasno za uszami. Następnie chwyciłam z tyłu głowy lewy warkocz prawą ręką i przeciągnęłam go na czubek głowy. Przypięłam płaskimi wsuwkami. Analogicznie, w lustrzanym odbiciu postąpiłam z prawym warkoczem. Umocowałam tak, by wsuwki były jak najbardziej ukryte pod włosami.

N°5 Lina

/powiększ/

Dwupasmowa wersja warkocza. Ciekawy efekt, fryzura równie szybka i prosta, jak zwykły warkocz.

Zawiązałam włosy w gładkiego kuca (moich włosów się nie da tak zawiązać, więc i tak mam wszędzie małe sterczące włoski). Podzieliłam je na dwa pasma. Oba skręciłam w tą samą stronę. Potem zaczęłam je owijać wokół siebie w przeciwnym kierunku, niż pojedyncze pasmo było skręcone. To jedyny sposób, aby lina się trzymała. Na końcu związałam gumką.

N°6 Warkoczyki

/powiększ/

To było moje pierwsze, acz na pewno nieostatnie podejście do warkoczyków na całej głowie. Zrobiłam dwa przedziałki w niewielkiej odległości od siebie, symetrycznie od środka głowy. Przedziałki ciągnęły się od czoła aż do karku. Wszystkie włosy z lewej strony związałam w przypałowy wysoki kucyk, aby nie przeszkadzały. To samo zrobiłam z prawą stroną. Z wydzielonego na środku głowy pasma zaplotłam ciasny francuski warkoczyk, który związałam małą kolorową recepturką. Zestaw 6497528 takich gumeczek we wszystkich kolorach tęczy można nabyć w dowolnym sklepie z akcesoriami do włosów, podobnie jak wymienione wyżej wsuwki do koka czy też pączek wypełniacz. Następnie rozpuściłam lewą stronę, wydzieliłam kolejny przedziałek tak, by warkoczyk był podobnej szerokości do pierwszego. Zawiązałam przeszkadzające włosy, zaplotłam francuski warkocz. Postąpiłam podobnie z prawej strony. Czynność powtarzałam, dopóki nie skończyły się włosy. Wyszły mi trzy warkoczyki z lewej, trzy z prawej i środkowy, czyli w sumie siedem. Niedużo, ale nie chciałam stawiać sobie za wysoko poprzeczki za pierwszym podejściem. Następnym razem na pewno zdecyduję się na większość ilość pasm, dziewięć, może jedenaście. Jeśli ktoś lubi przedziałki na środku głowy bardziej niż ja, to może również pleść parzystą ilość warkoczyków. Im więcej warkoczy, tym lepiej, bo włosy są ciaśniej zaplątane i nie mają jak się wymknąć. Moje warkoczyki zaczęły wyglądać kiepsko po paru godzinach, noc też im nie pomogła. Mycia by nie przetrwały. Rozpuściłam je już po dwóch dniach, ale nie żałuję. Plecenie ich zajęło mi tylko godzinę i piętnaście minut, więc zdecydowanie było warto.

Napiszcie, czy Wam się podobało, chętnie poczytam, która fryzura najbardziej przypadła Wam do gustu. Ha, robię bjuti post, muszę poczytać opinie! Następnym razem wracam w klasycznym stylu i piszę jakiś konkretny wywód.

Ten wpis dedykuję Edycie,

która plotła mi moje pierwsze francuskie warkocze

i zaszczepiła we mnie zamiłowanie do tego rodzaju uczesań. ♥