Dlaczego w Dubrovniku jest beznadziejnie

Z przyjemnością przedstawiam kolejny wywód na temat przeżyć związanych z bałkańskim tripem

Dubrovnik był jedną z naszych main destinations, przynajmniej według pierwotnego planu (słowo "plan" i tak jest dużym nadużyciem). Parę lat temu dotarłam do tego miasta ale wielkie deszcze niespokojne, powódź i studzienki-gejzery zmusiły mnie do ewakuacji zanim zdążyłam cokolwiek zobaczyć. Tym razem postanowiłam zbadać jedno z najpopularniejszych miast Chorwacji.

Oszałamiająca starówka, zniewalający widok, cudowne cudowności - sporo się nasłuchaliśmy. Jak wiadomo, przyjeżdżanie gdzieś z nastawieniem, że będzie SUPER, często kończy się klęską (wspominamy stare artykuły, zapraszam!)... Tak też było tym razem. Oczekiwaliśmy niesamowitych doznań, wyszło jak zwykle.

Do tego osławionego chorwackiego miasta zmierzaliśmy z Bośni. Za nami był już Kraków, gdzie spotkałam się z dziewczynami z bloga (♥!), Segedyn, który jest dziurą w dupie, ale poznaliśmy tam bardzo sympatycznych ludzi, Belgrad, gdzie nieoczekiwanie spotkałam swoją bratnią duszę, oraz Bośnia i Hercegowina, gdzie zwiedziliśmy małe miejscowości omijając, trochę niechcący, Sarajewo i Mostar. Do Dubrovnika zmierzaliśmy z Trebinje w Bośni, oddalonego od naszego celu o zaledwie 30 km. Zabrali nas stamtąd udawani Szwedzi z Bośni - ta podwózka trafiła do naszego rankingu pięciu najbardziej nieoczekiwanych stopów tego tripa ("po co oni nas w ogóle zabierali?!"). Podwożąca nas parka ociekała hajsem, jechali elegancką Bunią na szwedzkich numerach. Nie brakowało dziwnych, wręcz niestosownych uwag: "tylko nie pobrudźcie samochodu", "czy to najlepsza fura, jaką jedziecie podczas tej podróży?". Byli niepocieszeni, gdy okazało się, że nie. Identycznym BMW mknęliśmy już z Rosjaninem 200 km/h z Węgier do Belgradu. Bośniako-Szwedzi przewieźli nas spokojnie przez granicę z Chorwacją, poopowiadali historie o Dubrovniku: fantastycznych knajpach i overpriced koktajlach, drugiej najpiękniejszej plaży świata (chyba drugiej najpiękniejszej plaży Chorwacji! przyp. Spir.) i leżaczkach, których wynajęcie kosztuje "zaledwie" 10 euro za dzień. Wysadzili nas na drodze zjeżdżającej do miasta, niedaleko olbrzymiego parkingu, gdzie zostawiali samochody turyści. Rozpoczęliśmy zwiedzanie.

Od razu uderzył nas język polski i natłok samochodów na numerach CBL PL. Rodzinki z dziećmi spędzające cudowne wakacje w Dubrovniku. Zakochane pary przybywające do Dubrovnika na romantyczny weekend. Oraz Bina ze Spirem, przeciskający się przez ten motłoch z olbrzymimi plecakami. Dubrovnik od razu mi podpadł, liczba ludzi na ulicy była tak wysoka, że nie można było się poruszać swobodnie. Im dalej, tym gorzej - w mieście roi się od sklepików ze strasznie drogimi pamiątkami, ulicznych naciągaczy, knajp z przerażająco wysokimi cenami... Starówka prawdopodobnie jest urocza i majestatyczna, ale nie zdążyłam tego dostrzec zza grupy francuskich turystów kłócących się o to, jak wejść na mury. Schronienie znalazłam w... kościele, bo chociaż tam nikogo nie było. Odpocząwszy chwilę na ławie w pozycji żula ruszyłam na dalszy podbój... i szybko wróciłam. Atmosfera Dubrovnika kompletnie mi się nie podobała.

największa atrakcja Dubrovnika - papuga ♥

Planowaliśmy zostać cały dzień i noc, po dwóch godzinach (wliczając dramatyczną wspinaczkę z powrotem na drogę) łapaliśmy już stopa na południe. Gdziekolwiek! Zabrał nas bardzo fajny ziom Chorwat. Podrzucił do swojego rodzinnego miasteczka, Cavtat, położonego zaledwie kilkanaście kilometrów dalej... Magia. Widoki tak samo piękne, więc po co jechać do Dubrovnika? Ceny natychmiast niższe, ludzi mniej i sympatyczniejsi, bo nie są wyprowadzeni z równowagi przez chmary turystów. Miasteczko bardzo ładne... I po co komukolwiek ten Dubrovnik? Czemu on jest w ogóle taki znany?

 piękne widoki w Cavtat, po ucieczce z Dubrovnika

sałatka z ośmiornic