Tarta cytrynowa z bezą

Jestem ambitna. Zawsze byłam. Nigdy nie lubiłam się przepracowywać, ale gotowa byłam podjąć wyzwania. Łatwo daję się zmotywować. Trzeba pobić nowy rekord w grze w Stany lub w Afrykę? Przesiedzę nad nią pół dnia, aż mi oczy wypłyną, ale będę się starać z całych sił. Moja makieta jest niestaranna? Będę wycinać każdy kawałeczek tekturki z wielkim namaszczeniem, żeby był zupełnie prosty. Od dziś żadnej kaszany. Koleżanki ze studiów zrobiły od ostatnich zajęć o wiele więcej niż ja? Nadgonię natychmiast, mój poziom motywacji sięga zenitu. Co się jednak dzieje w momencie, gdy mam coś ugotować?

Zawsze olewałam gotowanie twierdząc, że nie umiem tego robić. Ograniczałam się do płatków z mlekiem, jajek sadzonych i tostów – menu śniadaniowe miałam opanowane. Za resztę nawet się nie zabierałam. Nie ciągnęło mnie do kuchni. Moim największym wybrykiem były te oto burgery – chciałam udowodnić, że potrafię zrobić tak samo smaczne jak żarcie z burgerodajni. Udało się! Czy to zmotywowało mnie do dalszych kuchennych eksperymentów?

Nie.

Tarta cytrynowa z bezą to deser popularny we Francji. Nigdy nie zainteresowałam się nim od strony technicznej, wolałam go po prostu jeść. Niedawno dowiedziałam się, że deser ten nie jest podobno tak trudny do wykonania, jak mogłoby się wydawać. Nieopatrznie rzuciłam, że w takim razie nawet ja mogłabym go zrobić. Moje słowa zostały zapisane i musiały zostać wyegzekwowane. W pierwszym odruchu zaparłam się, że ciasta i tak nie przyrządzę, bo nic dobrego z tego nie wyniknie. Zależało mi jednak na zrobieniu wrażenia i udowodnieniu, że mogę. Wszystkim, zaczynając od siebie. To nie może być takie ciężkie! A ta zaskoczona twarz i spojrzenie przepełnione miłością będą najlepszą nagrodą.

Mistrz kuchni zaopatrzył mnie w najlepsze przepisy i ruszyłam do akcji. 

Tarta cytrynowa z bezą

Kruche ciasto: 

Mąka 200 g

Masło 100 g

Cukier puder 2 łyżki

Szczypta soli 

Woda 3 łyżki

Wszystkie składniki wrzuciłam do robota kuchennego (masło pokrojone w drobną kostkę, jej, ile to zajmuje czasu) i pozwoliłam mu zrobić ciasto. Wodę dolewałam po łyżce podczas trwania procesu. Wyjęłam eleganckie ciasto, wow. Wrzuciłam rozpłaszczoną kulę na 10 minut do zamrażalnika. Rozwałkowywanie było upierdliwe, ale jakoś poszło. Włożyłam do formy, nakłułam dno widelcem i wrzuciłam na ok 20 minut do piekarnika rozgrzanego do 200 stopni (aż się zarumieniło).

Krem cytrynowy:

Jajka 3

Żółtka 2 (zachować białka do bezy!)

Cukier puder 3/4 szklanki

Masło 125 g

Skórka z 1 cytryny

Sok z 3 cytryn

Najbardziej magiczna część. W szklanej misce wymieszałam jaja, żółtka i cukier puder. Oczywiście porobiły się obleśne grudy, ale nie przejęłam się. W ogóle rozbijanie i rozdzielanie jajek to grubsze przedsięwzięcie niż myślałam. Porozlewałam wszędzie sok z cytryny i podrapałam się skrobaczką, ale udało mi się w końcu pozyskać potrzebne składniki z owoców. Dorzuciłam je do obleśnych jajek (fu, żółty kolor kremu bierze się z tych jajek, a nie z cytryn, moje życie legło w gruzach), pokroiłam w kosteczkę masło i dodałam do tej obrzydliwej mikstury. Nie wierzyłam, że może z tego powstać coś zjadliwego, a tym bardziej zachwycającego. I uwaga, sekretne rady z australijskiego Mistrza Kuchni: podgrzewamy całość w mikrofalówce przez minutę na 50% mocy, wyjmujemy, mieszamy dokładnie i powtarzamy proces. Osiem razy! O dziwo mikstura zmienia się, staje się jednolita, gęsta i przestaje odstraszać. Potem trzeba ją schłodzić (nie w lodówce, bo stanie się z nią coś paskudnego), a jak już będzie letnia to wyłożyć nią naszą tartę.

Beza:

Białka jajek 3
Szczypta soli

Cukier 0,5 szklanki

Zmiksowałam w robocie białka z odrobiną soli. O dziwo zrobiła się piana. Nie wiedziałam, że to może być takie proste. Gdy piana wyglądała już ładnie, wsypałam powoli cukier cały czas miksując. Taką bezę rozsmarowałam po cieście uważając, by nie ściągnąć żółtej masy. Na koniec ciasto należy wrzucić na chwilę do piekarnika, by beza stwardniała na wierzchu (w środku powinna pozostać miękka) lub po prostu opalić małym palnikiem.

UDAŁO MI SIĘ. Mnóstwo cukru, szczęścia, satysfakcji, zaskoczonych uśmiechów.