Znów nie wykorzystałeś okazji.

Dlaczego to robicie? Narzekacie na to, że szczęście wam nie dopisuje. Mówicie, że jesteście biedni, dosłownie lub nie. Nie wiedzie się wam. Tracicie... Ciągle wam czegoś brak, czekacie na szczęście. Ile razy mam powtarzać, że szczęście rzadko kiedy znajduje się samo, trzeba go poszukać? Działać? Mówiłam wiele razy. Wy jednak nie rozumiecie. Nikt wam nie każe mnie słuchać: Bina, nie jest tak jak mówisz, nie siedzę bezczynnie, staram się a mi nie wychodzi, mam ciężką sytuację, nic nie rozumiesz, ja nie mogę nic zmienić... I tak dalej, i tak dalej. Setki wymówek. Okej, ja doskonale zdaję sobie z tego sprawę - nie wszystko zależy od nas. Są sytuacje, na które nie mamy wpływu. Szczęście tymczasem krąży, krąży i spada - prosto przez waszymi nogami! Co robicie? Łapiecie je i wykorzystujecie? Zanosicie do domu i dzielicie się z innymi? Upijacie się nim? Nie, wy patrzycie na nie przez kilka sekund, mówicie z kwaśną miną "niee..." i idziecie dalej.

Dlaczego ludzie nie wykorzystują okazji? Brak działania w celu poprawienia swojego szczęścia jestem jeszcze ostatecznie w stanie zrozumieć z powodu wyżej wymienionych "argumentów". Co się jednak dzieje, gdy w momencie, w którym narzekacie na wszystko nagle świetna okazja spada z nieba, a wy, zobojętniali, ją mijacie?

chowasz się, kamuflujesz, by to czasem okazja nie znalazła ciebie

Boicie się... Boicie się zmian i angażu. Okazja trafiająca się przypadkiem to raczej nie wór galeonów leżący na środku chodnika - do tego trzeba by już mieć kosmicznego farta. Okazje lekko się maskują, ale i tak są bardzo widoczne: na przykład studiujesz projektowanie wnętrz, nowy profesor proponuje ci założenie grupy projektowej wraz z dwojgiem innych studentów. Członkowie grupy dostaną możliwość kontaktowania się z firmami produkującymi meble, a ich projekty będą rozpatrywane na poważnie. Grupa otrzyma wsparcie dziennikarskie, promocję... Co za okazja! Jesteś zwykłym, biednym studentem, a nagle możesz zaistnieć. Co robią studenci? Nie zakładają grup.

Dlaczego nie wykorzystujesz okazji?! Boisz się. Mówisz "to nie dla mnie". To po cholerę się w ogóle za to zabierałeś? Skoro nie chcesz projektować, to nie projektuj, ale nie narzekaj potem, że szkoła cię do niczego nie przygotowała lub nie stworzyła możliwości. A może stworzyła, a ty pokręciłeś nosem? Bo taka grupa jest głupia. Bo nie lubię moich koleżanek i kolegów. Bo w ogóle każda grupa jest głupia. Bo nie chcę współpracować z dziennikarzem. Bo moje projekty są słabe i wstydzę się je pokazać przedstawicielom firm. Bo będę miał dużo do roboty. Bo nie lubię pracy grupowej. Bo nie mam czasu. Ani ochoty. Bo  N I E.

Założenie grupy nic nie kosztowało, a otwierało niejedne drzwi. Może nie rozpościerało ich na oścież, ale przekręcało klucz w kilku zamkach... Od czegoś trzeba zacząć! Jak to się więc dzieje, że ludzie po prostu rezygnują zanim w ogóle spróbują? Wow, tamta dziewczyna wygląda na fajną... Nie zagadam, bo... nie. Głupio. Wstyd. I tak się jej nie spodobam. Przepuszczają okazję między palcami i potem z rezygnacją obserwują, jak największy czop wśród ich znajomych zdobywa najfajniejszą laskę. Zdobywa... i jest skuteczny! Dlaczego? Bo się odważył. Rany, czy to jest takie ciężkie?

(tworzę jedną trzecią jedynej powstałej grupy, ahoj!)