Miasto kontrastów

Przechadzając się po Paryżu w twarz uderzają mnie kontrasty. Rumunka żebrząca pod bankomatem, z którego jakiś nadziany biznesmen wyciąga stówki. Elegancka restauracja w sąsiedztwie cuchnącej budki z chińszczyzną. Zgraja czarnoskórych "handlarzy" próbujących opchnąć gówniane wieżyczki Eiffla zagubionym staruszkom.

Miasto charakteryzuje się olbrzymią paletą barw, mówię dosłownie i niedosłownie. Zwiedzając Paryż z południa na północ przejdziemy przez spokojne dzielnice mieszkalne, bulwar Saint Germain pełen luksusowych butików i drogich restauracji, Luwr, gdzie nie natrafimy na żadnego Francuza, artystyczną dzielnicę Montmartre, schron hipsterów i spragnionych kontaktu ze sztuką, a  wycieczkę zakończymy w bardzo nieciekawych i niebezpiecznych okolicach słynnej dzielnicy XVIII. Przemierzając stolicę ze wschodu na zachód zobaczymy piękne wille, w których stacjonuje elita, Łuk Triumfalny oblężony przez Amerykanów, Pola Elizejskie ociekające złotem i pseudoluksusem, centrum - Châtelet, gdzie możemy kupić i zobaczyć prawdziwe ciekawostki i perełki, dzielnicę żydowską, którą szczególnie upodobały sobie pary homoseksualne, dzielnicę studencką tętniącą życiem po godzinie 22, a na koniec trafimy do bardzo "chillowej" okolicy, idealnej na spacery. Jak widać każdy znajdzie coś dla siebie, ludzie faktycznie nieźle się podzielili.

Sobota zainspirowała nas do wycieczki w poszukiwaniu najlepszego kebaba. Najlepsze burgery powoli zaliczamy, ale ile można jeść mięso w bułce? Pora na odmianę o 360°, mięso w bułce. Kebab chodził za mną od jakiegoś czasu, ale ci marokańscy pseudomistrzowie kebsa nie byli w stanie mnie usatysfakcjonować. Tęskniłam za tymi polskimi smaczkami, między innymi kapustą. Ciekawe, jak zareagowaliby na to Turcy... Nieważne. Wujek Google zaczął zarzucać nas adresami kebabów innych, niż wszystkie. Postanowiliśmy skierować się do "restauracji" kurdyjskiej, gdzie chcialiśmy doznać jakiegoś kebsowego oświecenia. Wystarczy chyba tego wstępu. Zmierzam do tego, że nasz cel znajdował się na północ od centrum.

listopad, Plac Warszawy

Północ Paryża zawsze budzi we mnie pewien niepokój, ale w godzinach popołudniowych i w towarzystwie Samca Alfa nie odczuwałam stresu. Jej, cóż za dzielnica! Nie zaskoczyło mnie, że to właśnie tam jest ukryty Najlepszy Kebab, bo nad co drugimi drzwiami wisiał jakiś kebabowy szyld. Na ulicy mijaliśmy Turków, Cyganów, Arabów i Murzynów, ciężko było spotkać białych. Mnóstwo sklepów spożywczych, śmieci walającysh się po ulicach, bezdomnych... Język francuski nie obowiązuje. Odnalazłszy kurdyjski spot posililiśmy się (polecam! mięso przyrządzane na grillu, w plackach naan i z rukolą, bardzo ekstraordynaryjny kebab) i ruszyliśmy w dalszą drogę.

Jedno skrzyżowanie. Jedno. Przecięcie ulic, światła... Nic specjalnego? A jednak, granica dwóch światów. Zmienia się numerek dzielnicy, zmienia się wszystko. Budki z kebabem przeistaczają się w bary i restauracje średniej klasy, syfiaste spożywczaki w sklepy z meblami, orientujesz się, że od dwóch minut mijasz tylko białych. Nie jestem oczywiście rasistką, opisuję po prostu fenomen. Paryż miastem wielu kultur i nacji, nie lubią się one jednak przenikać. Idziemy 10 minut eleganckim, czyściutkim bulwarem i trafiamy do ścisłego centrum. Swag, seks i słodycze. Dla każdego coś miłego, na ulicach roi się od wylansowanych dzieciaków, pseudoraperów obwieszonych łańcuchami i grubych dziadów lawirujących między sklepami z artykułami dla dorosłych. Chwilę temu w ogóle czegoś takiego nie było. Dwie chwile temu tym bardziej.

A gdzie jest moje miejsce w kontrastowym Paryżu? Wszędzie po kolei. Lubię wtykać nos w nie swoje sprawy.

__________________________________

PS Zachęcam do podziwiania moich zmagań z projektem Kwiecień w obiektywie.

*tutaj*