Ludzie są dziwni...

...czyli podsumowanie pierwszego w mojej historii spotkania z innymi blogerkami. Oswoiłam się już z mailami i skajpem, przyszła pora na "prawdziwe" poznanie się! Zaszczytu ujrzenia mojej twarzy na żywo dostąpiły Katherine i Kaa. Było bardzo przyjemnie, jako osoba nawijająca szybko i od rzeczy zwróciłam uwagę na fakt, że przy dziewczynach czułam się dość swobodnie. Widziałyśmy się po raz pierwszy, nie wiedziałyśmy za bardzo, jak tak naprawdę wygląda każda z nas (zdjęcia profilowe czy nawet rozmowa na skajpie nie do końca wyjaśniają te kwestie), a jednak, szybko znalazłyśmy tematy i nasza rozmowa nie odbiegała od standardowych dialogów ze znajomymi. Jasne, były momenty, w których żadna z nas się nie odzywała, a moje zamulone spojrzenie przylepiało się do ekranu w galerii handlowej, by po raz siódmy zauważyć, że w sekcji "język angielski - słówko dnia" wyświetla się coś po hiszpańsku. Szybko jednak znajdowałyśmy punkt zaczepienia: opowieść o niewdzięcznej babci, historię największego kataru świata, wlanie pepsi z dozownika wszędzie, tylko nie do kubka, czy też standardowe pytania na temat naszych pseudonimów. Analizowałyśmy rzeczywistość, często dochodząc do błyskotliwej konkluzji "ludzie są dziwni". Wszyscy. Od agresywnych starych bab, przez lubieżnych Turasów obdarzających Kamilę równie lubieżnym spojrzeniem, aż po fenomen piosenki zespołu Weekend. Proste i dobitne "ludzie są dziwni" idealnie podsumowywało nasze tematy. Spotkanie uważam za jak najbardziej udane, chcę więcej! Mamy nawet pamiątkową foteczkę!

Dzieki uprzejmosci Kami, hihi. Takie tam w Zlotych Tarasach. Katherine, Kaa. i Bina! ze swoim usmiechem kierowcy kombajnu.

Mimo, że debiutowałam blogspotowo, to wcale nie był to pierwszy raz, gdy poznałam kogoś przez internet. Wspominałam niejednokrotnie o Couchsurfingu, dzięki któremu ponałam mnóstwo wspaniałych ludzi zarówno w Warszawie, jak i przede wszystkim w Paryżu. Tam jednak tematem domyślnym jest podróżowanie - poznajesz kooś nowego, nie wiesz, o czym gadać, wypytujesz więc o doświadczenie, zwiedzone miejsca, ulubioną kuchnię, lęk wysokości i szybko pula tematów rozrasta się. Uwielbiam "culture shock", rozmawianie o stereotypach i rożnicach pomiędzy państwami i ich mieszkańcami dostarcza mi sporo rozrywki. Spotkanie z blogerkami miało jednak inny charakter. Dzięki temu, że czytamy swoje przemyślenia, odkrywamy się. Widząc się, słysząc swoje głosy i obserwując swoją mimikę po raz pieerwszy uzupełniamy obraz, który kreuje się w naszych głowach podczas czytania bloga.

I właśnie, wyobrażacie sobie kogoś, a wychodzi taka kanciasta Bina w czarno-złotej bluzie od dresu xD niestety.

Kami, mam nadzieję, że trafiliście, nie zamarzliście i że świetnie się bawiliście! Kiedyś jeszcze zgramy się podczas naszych podróży. :)

Kasia, zorganizujemy jeszcze niejeden meeting!