A ja dalej o podrywie!

Ostatnio trochę zaczęłam reflektować nie na temat, jak zwykle zresztą. Tym razem spróbuję napisać o podrywie ogólnie, z punktu widzenia dziewczyny. Jak lubimy być podrywane? Nie mam pojęcia, prawdopodobnie im bardziej oryginalnie, tym lepiej. Jak typowa Polka (zazwyczaj się od tego odcinam, ale tym razem chyba wykazuję cechę charakterystyczną dla rodaczek) uciekam od facetów, którzy bez ogródek zaczynają nawijać jakieś kwaśne teksty o ładnych oczach, włosach, czy, o zgrozo, nogach... Nie mam pojęcia, dlaczego oni mówią takie rzeczy na pierwszym spotkaniu, albo lepiej - w pierwszych sekundach znajomości. A może to po prostu działa, a ja jestem dziwna.

Uaktywnia się mój męski mózg - mimo, że uważam zdobywanie facetów za dno dna, to nie umiem odgrywać roli księżniczki. Zapytanie faceta słodkim głosikiem "hihi, mógłbyś mi z tym pomóc?" wykracza poza moje kompetencje. Podobno mężczyźni lubią czuć się potrzebni, ja wolę być samowystarczalna. Co więcej, paradoksalnie jara mnie brak zainteresowania ze strony płci przeciwnej. Nie mówię oczywiście o sytuacji ustatkowania, ale o takich choćby głupotach: kiedy jadąc autobusem wypatrzyłam jakiegoś przyjemnego dla oka mężczyznę, zaczynałam go delikatnie obserwować. Nasze spojrzenia w końcu się spotykały. Gdy dojrzałam w jego oku iskrę i zaczynał mnie obczajać, przerażało mnie to, odwracałam się i zwiewałam.

Gdy z kolei obdarzył mnie przelotnym spojrzeniem i bez żadnych emocji odwracał wzrok w stronę okna, strasznie mnie to kręciło. Nie wyczyniałam cudów, żeby zwrócić na siebie uwagę, bo to kompletnie nie w moim stylu, nie powinno się tak robić, a poza tym, tak jak wspominałam ostatnio, raczej wykluczam znajomości "z ulicy". Fakt ignorancji mimo wszystko na mnie działał. Dziwne.

Osobiście gloryfikuję trwałe związki, które są zbudowane na mocnych fundamentach, więc siłą rzeczy nie zaczynają się od klepnięcia w tyłek na ulicy, ociekającego seksem spojrzenia na imprezie, czy najlepiej,  wspólnej nocy po pijaku. Pisałam o tym tu. Dziewczyny, które łapią się na słodkie teksty, lądują w łóżku z nieznajomym, a potem dziwią się, że nie dzwoni, nie mieszczą się w moim zakresie tolerancji.

Gadałam z pewnym francuskim ekspertem, powiedział, że jest mnóstwo technik na podrywanie dziewczyn w klubie. Zaciekawiona posłuchałam: ponoć taniec nie działa nigdy. Jeśli zaczniesz tańczyć przed dziewczyną, nic z tego nie będzie. Musisz zacząć od gadki, gdy ona zmęczona pójdzie sobie przysiąść. Postawienie drinka daje ci oczywiście 472396 punktów na starcie. Inna metoda: intensywnie obserwujesz laskę. Właśnie to, co mnie przeraża, ale podobno w przypadku ogólnym sprawdza się. Dziewczyna na początku boi się, zastanawia, o co chodzi... Chowa się, ale jednak sprawdza, czy koleś dalej się na nią gapi. Gapi się. Ofiara rozpoczyna pojedynek wzrokowy, który przegrywa. Zainteresowanie faceta skupia jednak jej uwagę i w końcu zaczyna iskrzyć... Hmmm.

Dziewczyny przyklejające się do kolesi, chichoczące jak kretynki, na parkiecie wymachujące tyłkami w okolicach krocza potencjalnej "zdobyczy", pokazujące cycki po spożyciu tajemniczej ilości alkoholu, szukające towarzysza "dla rozrywki"? Poniżej krytyki.

Rzucam pogardę na te wszystkie podrywy! Co o tym myślicie?