Manipulacja

Myjąc zęby przyszło mi do głowy pewne zagadnienie. Tak, chciałam też oryginalnie zacząć posta. Manipulacja! Wszędzie. Zaczynając od szkoły, przez telewizję, na relacjach z bliskimi kończąc. Manipulujemy innymi równie często jak oni nami manipulują... Choć to zależy. Niektórzy są po prostu stworzeni do tego, aby założyć im na głowę hełm odcinający zdolność samodzielnego myślenia, inni z kolei swoim sprytem i zdolnością perswazji mogą wpłynąć na innych z dziecinną łatwością. Twórcy reklam? Robiłam maturalną prezentację o funkcji impresywnej języka w reklamie, więc się w to zagłębiłam. Mechanizmy nie są skomplikowane, ale bardzo skuteczne. Reklamy celują w nasze potrzeby, to, czego rzekomo tak bardzo nam brakuje. Produkty reklamowane są przedstawiane jako lepsze od produktów konkurencyjnych. Reklama stara się ułatwić nasze życie: "nie musisz dłużej szukać"... A szukałam? No właśnie.

Nie będę się jednak rozpisywać o reklamach, wszyscy wiedzą, jak to działa. Chciałam poruszyć temat manipulacji w o wiele ciaśniejszym otoczeniu - bezpośrednio wśród ludzi, z którymi przebywamy na co dzień... Kto jest mistrzem? Haha. Od czasu uzyskania pewnego rodzaju świadomości i wykształcenia zdolności uciszania sumienia zaczęłam unikać odpowiedzialności za pewne rzeczy, wkręcając w to innych. Idealnym przykładem jest praca zespołowa: w CV wpisałam oczywiście, że umiem i lubię pracować w grupie. Jestem w tym świetna! Nie dość, że delikatnie mówiąc, nie przemęczam się, to jeszcze nikt tego nie zauważa... Za każdym razem umiem wylać z siebie taki potok starannie dobranych słów, że wszyscy wierzą, że jestem szczerze zaangażowana w projekt (apogeum było podczas pierwszego -jedynego- roku studiowania elektrotechniki), potem grzecznie proszę kogoś o napisanie mojej części wniosków, gdyż moja sytuacja w tym tygodniu mi na to nie pozwoli. W przyszłym, jeszcze kolejnym i tym za rok też nie. Dzięki przyjęciu odpowiedniej strategii nie robię nic (no, chyba że w trakcie zajęć - nie wiąże się to ze stratą czasu wolnego, więc w klasie pracuję z uśmiechem), a towarzysze nie mają mi tego za złe... Och, wcielenie zła i nieuczciwości. Nie postępuje tak jednak wobec ludzi zajmujących topowe pozycje w moim sercu, również dlatego, że ci, których obdarzam jakimikolwiek głębszymi uczuciami są zazwyczaj inteligentni i bystrzy.

Rozważałam (obok 4623890462 innych ścieżek kariery) (o nie, znowu wracam do nadmiernej ilości nawiasów) pracę właśnie w agencji reklamowej. Wymyślanie sloganów prawdopodobnie nie byłoby moją mocną stroną ("Komputery mocniejsze niż mózg Hawkinga"?), ale bez problemu mogłabym układać tekst pani czytającej reklamę ubezpieczeń lub wciskać ludziom jakiś szmelc odpowiadający ich wymyślonym wymaganiom. Może akwizytor? Nie, boję się dzikich ludzi, których mogę spotkać. Wolę nie wchodzić z nimi w bezpośredni kontakt... Lepiej pisać. Miałam kiedyś strasznie kiepskie narty, jakiś totalnie nietrafiony zakup. Pewnie z jakiejś promocji. Miękkie, nadające się do ślizgu 3 km/h po oślej łączce. Na dodatek miały strasznie wiejski dizajn. Jakbym miała 45 lat i właśnie zaczynała przygodę z nartami, pewnie bym się zainteresowała. I oczywiście kto opchnął na Allegro najgorsze narty ever? Sprzęt idealny dla początkujących, niewymagający wielkich umiejętności narciarskich, w kobiecym wariancie kolorystycznym z motywem kwiatowym. $$$.

Uuu, dobrze, że nie mam klona, którego mogłabym kiedyś spotkać.