Autostop, kirgiskie góry, lasy deszczowe i ocieplane gacie, czyli zarys wielkiej przygody

For the English version, click here

Wielkimi krokami zbliża się podróż życia.

Głównym celem pobytu na Malcie było zaoszczędzenie pieniędzy na jeżdżenie dookoła świata. Zarys był dość konkretny - pracować do wiosny 2017, a wczesnym latem wyjechać. Niedługo stuknie rok na Malcie, czas leci jak szalony. Do powrotu do Polski zostało dwa i pół miesiąca, a do początku podróży trzy z ogonkiem. Jestem podekscytowana.

Do autostopowej wycieczki do Azji i Oceanii przymierzam się nieśmiało od paru lat, ale teraz mam oszczędności, ogar i znakomitego towarzysza.

Wyruszamy w połowie czerwca. Jedziemy przez kraje bałtyckie na północ, do Finlandii dostaniemy się promem z Estonii. Pierwszy dzień lata zamierzamy spędzić robiąc ognisko z Finami w okolicach Helsinek. Stamtąd udamy się na wschód. Zwiedzimy Sankt Petersburg i Moskwę. Niestety omijamy wschód Rosji, ale wbijamy się do Kazachstanu, podziwiać jeziora i góry. Następnie będziemy napawać się kirgiskimi krajobrazami. Stamtąd wkroczymy do tajemniczych Chin, które napawają mnie pewną dozą niepokoju. Potem udamy się na południe i odwiedzimy kraje takie jak Tajlandia, Wietnam, Kambodża, Laos. Następnie znajdziemy się w Malezji, Singapurze i niesamowicie zróżnicowanej Indonezji. Gdy zakończymy część azjatycką, poszukamy transportu do Australii. Moim największym marzeniem i chwilowo ostatnim miejscem na liście jest Nowa Zelandia.

Podróż zajmie co najmniej pół roku. Ruszamy wczesnym latem, żeby mieć dobre warunki atmosferyczne w Europie wschodniej. Kirgistan będzie przyjemny w sierpniu i wrześniu, Chiny jesienią. W Azji południowo-wschodniej wypadałoby się znaleźć w późnym październiku, a nawet w listopadzie, po porze deszczowej. W Australii lato jest w grudniu i styczniu. Chcemy podążać za słońcem.

O tej podróży myślę o tak dawna, że niemal na pamięć znam średnie warunki klimatyczne w różnych miejscach, przykładowe ceny jedzenia w dalekiej Azji, znam techniki łapania stopa w różnych krajach oraz widzę siebie zwiedzającą Rygę, błąkającą się po Moskwie, maszerującą dookoła górskich jezior w Kirgistanie, kupującą pająki na straganie w Kambodży i uciekającą przed wszystkim w Australii. Ułatwia mi to fakt, że ktoś to już zrobił. Asia i Adam z Na nowej drodze życia wybrali się 3 lata temu w podobną podróż, z której jeszcze nie wrócili. Zwiedzili te kraje, które my mamy w planie oraz o wiele więcej. Nie byli zresztą pierwszymi ani ostatnimi, którzy zrobili tę trasę stopem. To tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że chcę to zrobić. Bo to fantastyczny pomysł. Bo można.

Podróże to moja największa pasja. Połączenie autostopu, namiotu, tanich hosteli, miejscowego jedzenia, couchsurfingu, zaprzyjaźniania się z localsami i podróżnikami to moja ulubiona kombinacja. Przejechałam już w ten sposób dwukrotnie Europę zachodnią, podbiłam Bałkany, zwiedziłam Gruzję, Armenię i Iran. Teraz czas na spełnienie wielkich marzeń, zobaczenie Kirgistanu, Tajlandii, Nowej Zelandii. Na trasie morza, góry, jeziora... Plan jest nieco rozmyty, ale chyba już wszyscy wiedzą, że ja się nie nadaję do planowania. Mam pojęcie o tym, co chcę zobaczyć na początku naszej trasy, natomiast kompletnie nie wiem, jak będzie wyglądała podróż po Chinach czy Indonezji. Nie martwię się. Autostopowe doświadczenie podpowiada, że brak planu to najlepszy plan - wtedy łatwiej skorzystać z przypadkowej okazji na trasie, dać się ponieść i zwiedzić niezwykłe miejsca, o których byśmy się nie dowiedzieli ślepo ufając papierowemu przewodnikowi.

Nieśmiało zaczęliśmy przygotowania do wielkiej podróży. Czy zorganizowanie czegoś takiego to wielki problem? Cóż, wypadałoby się zaszczepić na kilka paskudztw, trzeba załatwić ubezpieczenie oraz wizy do Rosji i Chin (Kazachstan zniósł obowiązek wizowy od początku bieżącego roku, a pozostałe państwa na trasie nie wymagają wizy albo da się ją łatwo wyrobić w podróży). Musimy kupić termoaktywne gacie w Decathlonie, wojskowe karimaty składane w kostkę, coby nieporęcznych rulonów nie wozić, porządne skarpety, wodoodporne pokrowce na plecaki i inne pierdoły. Ja się jeszcze rozglądam za tabletem, żeby mieć normalny dostęp do bloga. Organizacją transportu nie trzeba się zajmować, gdyż będziemy się przemieszczać autostopem. Zakwaterowanie? Namiot, profil na couchsurfingu i oszczędności na hostele młodzieżowe. Wszystko na spontanie.

Jeszcze przez ponad dwa miesiące będę cieszyć się życiem na Malcie, ale coraz więcej czasu będę poświęcać dumaniu nad podróżą. Z pewnością poinformuję, co ze sobą zabieram oraz będę przybliżać koncept w miarę tego, jak będzie się tworzył. Jesteśmy w kontakcie. A ja nie mogę się doczekać.