Dziewczyny nie da się poderwać

Rozczula mnie zjawisko grupki facetów zastanawiających się, jak wyrwać dupeczki. Czy lepiej zagadać, zatańczyć, przyczaić się, udawać niezainteresowanego... Tysiące rozkmin, milion strategii. Wszystko na marne. Dlaczego? Bo dziewczyny nie da się poderwać.

Z dziewczynami sprawa jest o wiele prostsza, niż wielu facetom się wydaje. Techniki podrywu nie zdadzą się absolutnie na nic, jeśli laska po prostu was przekreśla. Nie spodobałeś się jej? Możesz wypruć sobie żyły i stanąć na rzęsach, ofiarować jej cały świat, zabrać w najromantyczniejsze miejsce i zrobić wszystko, co tylko możesz, a ona i tak cię oleje. Dziewczyna to nie jest gra komputerowa, w której wbijasz kolejne levele: najpierw ją poznasz, potem sprawisz, że cię polubi, potem będzie o tobie myślała, a jak będziesz się dostatecznie starał, to w końcu się z tobą umówi. Nie.

Faceci zdają się nie rozumieć, że to nie oni wybierają dziewczynę, to ona wybiera ich. Ok, po prostu wybierają się nawzajem. W naszym społeczeństwie przyjęte jest, że to samiec zdobywa samicę, nie odwrotnie. Przyzwyczajenie kulturowe. Jest to błędnie interpretowane, mężczyźni zdają się wyobrażać sobie, że dziewczyny są bezwolne, a w podrywaniu mogą przeszkadzać tylko okoliczności albo konkurencja innych samców. Nie rozumieją, że mogą się po prostu nie podobać i to jest właśnie powodem ich romantyczno-seksualnej klęski.

Uwierz mi, dziewczyna ma swoje zdanie na twój temat. Podobasz się jej lub nie. Jeśli masz szczęście i wpadłeś jej w oko, to nawet, jak zrobisz coś głupiego, to ona i tak będzie tobą zainteresowana. Jeśli ona nie bierze cię pod uwagę, to nawet twoje zajebiste metody podrywu obgadane z kumplami nie przyniosą żadnych rezultatów.

Jak spodobać się dziewczynie? Bądź sobą. Każda laska ma inny gust i po prostu sama (często podświadomie) oceni, czy w ogóle dopuszcza cię do zawodów, czy nie. Niekoniecznie od razu. Nie mówię o powierzchownym "podobaniu się" od pierwszego wejrzenia. Takie rzeczy wychodzą w praniu. Wygląd jest o tyle istotny, że zdążymy go ocenić, zanim ktoś w ogóle powie nam "cześć". Sama uroda jeszcze o niczym nie świadczy, dochodzi do niej mimika, gestykulacja, sposób poruszania, wypowiadania się. To wszystko widzimy bardzo szybko i już na tym etapie wiemy (z pewnym, hmmm sporym, ryzykiem błędu), czy dana osoba podoba nam się, czy nie. Potem dochodzi gadka i poznawanie charakteru. Jeśli dostałeś zielone światło, to będziesz się podobał, nawet, jeśli pierwsza historia, jaką uraczysz nowo poznaną dziewczynę to opowieść o tym, jak przekłuwałeś sobie wczoraj pęcherze na stopach.

Jasne, czasem po paru tygodniach, miesiącach, latach (!) zaczyna nam się podobać facet, którego początkowo w ogóle nie brałyśmy pod uwagę, albo (wasza zmora) traktowałyśmy jako "przyjaciela". Co się wydarzyło? Cóż, nic nie jest stałe. My się zmieniamy. Wy się zmieniacie. Poznajemy się lepiej. Pojawiają się nowe okoliczności. Jednak zapewniam, że fakt, że w końcu jej się spodobałeś, to nie dlatego, że sprzedałeś jej parę świetnych tekstów i wdrożyłeś sekretne taktyki wyrywania. Gdyby ona tego nie chciała, to twoje starania na nic by się nie zdały.

Dziękuję Aneczko za te wspaniałe telefoniczne rozkminy.

Słucham teraz Was!