Odizolowana

Będąc na Malcie odcięłam się w pewien sposób od rzeczywistości, która do tej pory mnie otaczała. Nie, nie specjalnie - regularnie kontaktuję się ze znajomymi, którzy przecież w dalszym ciągu są ważną częścią mojego życia. Nie pierwszy raz oddaliłam się od przyjaciół na >1000km na nieokreślony czas. Wyprowadzka do Paryża w 2011 roku była pod tym względem trudna, ale sprawiła, że tym razem było mi łatwiej. Skoro kumple wtedy pozostali kumplami, wiem, że tym razem nie będzie inaczej. Dystans jest oczywiście utrudnieniem w utrzymywaniu znajomości, część z nich nie jest w stanie przetrwać. Te najważniejsze jednak są niezawodne - spotkamy się za miesiąc/rok/wieczność, zbijemy pionę, szybko wymienimy niusy z ostatnich wieeelu dni, a po chwili będziemy gadać, jakbyśmy widzieli się wczoraj. Ta świadomość jest czadowa.

przychodzę na skałki podziwiać takie zachody słońca.

nie ma na co narzekać.

Dobra, nie o tym miało być. Przylatując na Maltę nie miałam pojęcia, co mnie tu czeka. Czy uda się szybko znaleźć mieszkanie, pracę? Czy uda się w ogóle znaleźć mieszkanie i pracę? Gdzie? Jak? Wszystko stało pod wielkim znakiem zapytania, ale po sześciu dniach wraz z moim handsome towarzyszem mieliśmy już ogarniętą chatę i robotę. Można? Można. Odrobina farta, oczy szeroko otwarte, ręka na pulsie, wszystko dało się szybko załatwić. Moje życie na przestrzeni tygodnia kompletnie się zmieniło. Codziennością stało się słońce (♥), plaża, palmy. Tuńczyk. Kelnerowanie. Wieczorne spacery bez konieczności wkładania pięciu bluz i legginsów pod spodnie. Picie browarów z widokiem na morze. Nurkowanie (dobra, takie lamerskie, z rurką, bo jestem cieniasem i nie nurkuję tak na serio z butlą). Wszystkie te elementy były oczywiście nieobecne podczas mojego poprzedniego życia, w Paryżu, a także tego ostatniego, w Warszawie. Na ich miejscu było spotykanie się z niezawodnymi ziomkami, spędzanie dziennie 2-3 godzin w śmierdzącym transporcie miejskim z żulami, opędzanie się od ankieterów, dłubanie w nosie, czekanie na nocne, przygotowania do obrony (jak dobrze, że to już za mną) (a dyplom dalej leży nieodebrany w dziekanacie). Większość tych czynności nie miała oczywiście niezwykłego charmu, który otacza mnie na słonecznej wyspie. Nie ma codziennego gadania przez telefon/picia piwa z ulubionymi ludźmi, za czym oczywiście tęsknię. Z drugiej strony, na odizolowanej od wszystkiego Malcie gdzieś rozpłynęły się wszystkie problemy. Zniknęły głupie ploty trawiące ekipę znajomych, gdzie każdy ma swoje za uszami, knuje, nadaje na innych. Nie ma zgraj Januszy podróżujących o 6 rano autobusem z wózkiem pełnym firanek. Nie ma pośpiechu, stresu, głupiej gonitwy, zazdrości, rywalizacji. To wszystko zostało w dużych miastach, a ja mieszkam sobie w miejscu, gdzie populacja nie sięga nawet 6 tysięcy (a wcale nie jest wiochą, ale stolicą tego niewielkiego państewka). Życie na Malcie toczy się powoli, ale wesoło. Relaks, słońce, uśmiechy. Ludzie są sympatyczni, nie szukają problemów tam, gdzie ich nie ma. Słyszałam jednak już kilkakrotnie pogląd, że Malta to iluzja. Od przyjezdnych, nie od localsów. Pierwszy miesiąc jest super, bo chodzisz na plażę i cieszysz się życiem. Potem robi się gorzej, bo nie masz co ze sobą zrobić, codziennie oglądasz tych samych ludzi, kojarzysz całe miasto pod każdym względem, znasz wszystko na pamięć. Nudzisz się. Dostajesz pierdolca, bo jesteś uwięziony na tej wyspie. Tak prawią zamuleni Serbowie z mojej pracy, którzy przylecieli na Maltę rok temu w poszukiwaniu pieniędzy. Cóż, nie podzielam tego poglądu. W Valletcie jestem co prawda dopiero od niespełna dwóch miesięcy, ale mam wrażenie, że będę w stanie cieszyć się całym czasem spędzonym tutaj. To chyba kwestia podejścia - zakładasz, że życie jest super, więc takie jest. Kreujesz swoją własną, zajebistą rzeczywistość. Oni nastawiają się negatywnie i szukają smutku i nostalgii, więc oczywiście je znajdują. Ja szczerze polecam życie na Malcie, zwłaszcza, jeśli chcesz sobie przyjechać na rok, popracować w knajpie i poopalać. Jest naprawdę fajnie. Nie chciałabym tu zostać na zawsze, ale póki co upajam się tą spokojną atmosferą i świetną pogodą. 9/10, would recommend.