Muzyka, która działa

Ostatnio studiując zawartość swojej szafy zauważyłam, że mam tylko dwie koszulki, które wyrażają mój gust muzyczny. Jest to t-shirt przedstawiający grafikę z okładki albumu The Division Bell Pink Floyd oraz koszulka wydawnictwa DobrzeWiesz. Kiedyś pisałam tu o zespole The Cure, którego muzyka niezwykle na mnie wpływa, odnajduję w niej siebie. Od wielu lat towarzyszą mi również Floydzi, którym dziś poświęcę parę linijek.

learning to fly, a momentary lapse of reason, 1987 

Do muzyki Pink Floyd dojrzewałam dość długo, stopniowo. Oczywiście najpierw, kilka lat temu, przekonałam się do Dark Side of The Moon, bo nie ma tam utworów, które trwają po 15 minut i nie wiadomo, o co chodzi. Potem na szczęście doceniłam niezwykły kunszt Floydów, ta muzyka po prostu działa. Porusza. Chwyta za serce. Sprawia, że chce ci się żyć, bo na świecie jest piękno. Nie tylko takie wizualne, ale takie piękno dla uszu. Albumy Floydów to dzieła, słuchając których można po prostu leżeć na podłodze z zamkniętymi oczami. Klimat jest cudowny, czasem delikatny, czasem wzniosły, czasem refleksyjny. Czasem bardzo ciężki. Teksty są niezwykłe, w albumach często opowiedziane są historie, przemyślenia, wszystko składa się w spójną całość i jakoś podejrzanie dobrze pasuje do mojego życia. Floydzi wzruszają, uskrzydlają, skłaniają do refleksji. Serio, jak oni pięknie grają.

To martyr yourself to caution
Is not going to help at all
Because there'll be no safety in numbers
When the Right One walks out of the door

Lost For Words, The Division Bell

Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines

Time, Dark Side of the Moon

And no one sings me lullabies
And no one makes me close my eyes
So I throw the windows wide
And call to you across the sky

Echoes, Meddle

Run to the bedroom, in the suitcase on the left
You'll find my favourite axe
Don't look so frightened
This is just a passing phase
Just one of my bad days

One of My Turns, The Wall

Across the clouds I see my shadow fly
Out of the corner of my watering eye
A dream unthreatened by the morning light
Could blow this soul right through the roof of the night
There's no sensation to compare with this
Suspended animation, a state of bliss

Learning to Fly, A Momentary Lapse of Reason

Po drugiej stronie mojej głowy siedzi sobie i nawija Łona. Tam raczej muzycznie nie ma się w co wsłuchiwać (choć Webber klei coraz lepsze bity, a The Pimps naprawdę dają radę), ale przecież nie od tego mamy rap. Pierwszy kontakt z twórczością Łony miałam w liceum. Od razu wrażenie zrobiły na mnie przewrotne puenty, elokwencja i refleksje tego ziomka. Zmieńmy świat, wszystko zależy od nas, otwórzmy głowy. Wielu kawałków tego artysty jednak jeszcze wtedy kompletnie nie rozumiałam, przyszedł na nie czas później. Łona ma niezwykły talent do dobierania takich słów, by słuchało się przyjemnie, ale żeby z tyłu głowy zostały zasiane grubaśne przemyślenia. Ta muzyka intryguje, czasem pociesza, odpowiada na pytania, wprowadza słuchacza do kręgu osób, które zauważają więcej pozornie błahych spraw, niż większość społeczeństwa. Łona bardzo trafnie komentuje różne wydarzenia, opowiada anegdotki, które niosą przesłanie. Nie, nie lubię jakiegoś umoralniania, ale Łonson jest po prostu tak mądry, że go słucham.

Kiedy wszyscy wokół ciebie równiuteńko idą,
Przyjacielu, ty bądź uprzejmy mieć wątpliwość;
I kiedy bronisz prawdy mając ją za jedynie prawdziwą,
Ty bądź uprzejmy mieć wątpliwość;
I gdy już wierzysz, że twoja perspektywa jest jedyną perspektywą,
Ty bądź uprzejmy mieć wątpliwość

Miej Wątpliwość, Absurd i Nonsens

Nie pytaj nas o miłość, mamy to przećwiczone
Bo to pokolenie ją zgubiło na melanżu razem z telefonem (...)
Nie pytaj o życie, o sens, o żadną z tych dziedzin
Nie pytaj co w nas siedzi, to raczej nie jest pokolenie odpowiedzi
Nie zadawaj nam pytań, w których problem czyha, bo kto wie co wzniecisz
A jeśli już musisz, zapytaj nas co słychać - "aaa, jakoś leci"

Nie Pytaj Nas, Cztery i Pół

Mam marzenie i doskonale wiem co z nim robić,
Systematycznie rzucam sobie kłody pod nogi.
I z radością odwlekam realizacji termin,
W końcu o czym miałbym marzyć gdybym kiedyś je spełnił?
Nie Gadaj Tyle, Nic Dziwnego

Słuchaj, dwie sprawy - raz, że pamiętam o spotkaniu
A dwa, że nie dam rady
I marne szanse, że ogarnę całą tę akcję
Więc może po prostu pozostańmy w kontakcie 

Jesteśmy w Kontakcie, Cztery i Pół

Choćby było nie wiem jak źle, nie poddawaj się
Choćby zaszła jakaś straszna awaria
Pamiętaj, fruzie wolą optymistów
A nawet jeśli nie, to dobrze wierzyć w ten optymistyczny wariant 

Fruźki Wolą Optymistów, Koniec Żartów

Tli się, ale już gaśnie płomyk dla mnie
I tak strasznie boli, że czas mnie goni nieustannie
Czas co włączył ogrzewanie tak niecnie
A może krzyknąłem właśnie - "chwilo, trwaj wiecznie!"

Kaloryfer, Cztery i Pół

Umysły tak zniewolone,
Że trzeba je otwierać łomem, są mi znajome,
To jest bardzo ciężki kawałek chleba
Wytrych robię ja, kształt mu nadaje Webber
Efekt słyszysz na swoim sprzęcie
Tylko broń Boże nie otwieraj głowy, bo stracę zajęcie
Włamywacz, Koniec Żartów