Be strong, girl

Jestem z siebie dumna. Uwielbiam dawać sobie powody do wypowiedzenia tego zdania. Ja. Sama. Bo któż inny mógłby sprawić, że będę z siebie dumna?

Mój hedonizm, regularnie podlewany i karmiony najlepszymi nawozami rośnie w zastraszającym tempie. Zawsze o niego dbałam, ale on ostatnio wystrzelił w górę, wypuścił listki i obsypał się tęczowymi kwiatkami. Przemierzam życie w poszukiwaniu szczęścia i mogę śmiało powiedzieć, że udaje mi się to. Obecny okres jest najlepszym w moim życiu. Zaczęło się w te wakacje. Podróż, znajomości, przygoda, potem powrót na studia, wysiłki nad pracą licencjacką, obiecujący projekt, plany kolejnych wyjazdów, kwitnące przyjaźnie, nowe i stare. Wszystko jest tak, jak być powinno.

Przeglądam blogi, fejsbuka, nawet instagram i cztery razy na godzinę spadam z krzesła i leżę na podłodze przygnieciona grubą warstwą mułu, smutku i niedoli, która wylała się na mnie z ekranu laptopa. Z trudem wstaję, idę zmyć z siebie te wszystkie cierpienia, by potem znów zasiąść do kompa i dać się zdołować. Zaraz, nie, nie daję się zdołować. Zastanawiam się jednak, dlaczego Wy to wszyscy robicie.

Rzadko jestem smutna. Czasem mi się zdarza, no cóż, są lepsze i gorsze powody. Z roku na rok ogarniam jednak coraz bardziej, że nie warto się dołować - wpływa to negatywnie na nasz nastrój, ciągnie nas na dno niczym kotwica, a na nic nie ma dobrego wpływu. Słaby interes. Nie umarł ci nikt bliski? Komornik nie odebrał mieszkania? Nie wywalili cię z pracy? No to nie zamulaj! Jest dobrze. A nawet, jak wywalą cię z pracy, to przecież znajdziesz sobie nową. Lepszą. Potrafisz, prawda?

Jestem silna. Muszę być, inaczej nie poradzę sobie w życiu. Usiądę, i zacznę płakać, bo z prawej i z lewej polują na mnie źli ludzie i szatan. Ostatnio przydarzyło mi się dużo dobrego. Przydarzyło? To brzmi tak przypadkowo. Ja to sobie załatwiłam. Dostrzegłam wspaniałą okazję, wzięłam w rękę kij, szturchnęłam ją, żeby zobaczyć, co z tego będzie. Okazja zachowała się dokładnie w taki sposób, w jaki bym chciała, więc zabrałam się za nią gołymi rękami. Wykorzystałam ją (perfidne słowo!), sama się uszczęśliwiłam. Przeżyłam jeden z najwspanialszych tygodni swojego życia, bo, wbrew obawom niektórych ludzi, pokierowałam swoim losem w dość szalony sposób. I jestem spełniona. A moja okazja zaprocentowała najbardziej niezwykłą (i cudowną) znajomością, jaką mogłam sobie wymyślić.

Sabina, jesteś pewna? Przecież to ryzykowne. Uważaj. A co, jak to nie jest takie, jak ci się wydaje? Hahahaha, upadłaś na łeb? Zastanów się, dziewczynko.

No to patrzcie. Zastanowiłam się... Nie, właśnie nie zastanawiałam się. Poszłam za ciosem. Wyczułam zapach szczęścia gdzieś daleko i postanowiłam się w tamtą stronę udać. Zrobiłam coś niekonwencjonalnego i teraz chodzę z olbrzymim bananem na ryju. Silna i szczęśliwa, lecę zdobywać świat.