Trip raport XXVI - Tajlandia

Tajlandia to ogromny i piekny kraj, ktorego odwiedzenie bylo od dawna moim marzeniem. Spedzilismy tam zaledwie dwa tygodnie i nawet nie probowalismy zwiedzic wielu roznych miejsc. Wiedzielismy, ze wrocimy tu jeszcze na dluzej, a tym razem myslami bylismy juz w Wietnamie... Tajlandia byla ostatnim punktem podrozy przed osiedleniem sie na pare miesiecy w okolicach Hanoi.

Przygode zaczelismy od odwiedzenia wyspy Ko Chang, ktora jest polozona niedaleko Kambodzy. Od czasow Malty mam slabosc do wysp, wiec bardzo cieszylam sie ocenaem, ktorego nie bede widziala przez dlugi czas. Znalezlismy bardzo tania miejscowke do spania w okolicach Lonely Beach. Mielismy do dyspozycji maly zgnily bungalow, ktory w cztery dni sprawil, ze moja piekna czapka ryzalka pokryla sie szara plesnia (udalo mi sie ja na szczescie bezpowrotnie usunac - plesn, nie czapke). Na co dzien cieszylismy sie plaza, krewetkowym pad thai oraz tropikalnym deszczem, ktory czasem krzyzowal nam znienacka plany. Za sasiadow mielismy malpy. Malpy wygladaly identycznie, jak te w Kambodzy, wiec spodziewalam sie samych pozytywnych wrazen - patrzenia na te zabawne zwiarzatka i cieszenia sie tym, ze maja ciebie i innych w dupie. Nic bardziej mylnego. Malpy na tajskiej Ko Chang to mafia. O swicie wdzieraly sie przez recepcje w okolice domkow, wyrzucaly wszystko z koszy na smieci, zrzucaly pranie, niemilosiernie halasowaly i kradly to, co im tylko w lapska wpadlo. Raz niemadrze postanowilam skonsumowac salatke owocowa na progu bungalowu. Znikad pojawil sie chciwy malpiszon i nie zostawil mi wiele czasu na decyzje. Zdazylam zwiac, ale lekka trauma pozostala. Chamskie malpy.

Lonely Beach, czyli Samotna Plaza faktycznie jest dosc samotna. Pora deszczowa, ktora w Wietnamie i Kambodzy byla dla nas raczej laskawa, tutaj probowala uprzykrzyc nam zycie co najmniej dwa razy dziennie. Ludzie chowali sie w domkach, a my zabieralismy ze soba plaszcze przeciwdeszczowe i korzystalismy z okazji, by bezmyslnie gapic sie na ocean, plywac, podziwiac oniemiajace zachody slonca i ogladac w plazowym barze transmisje z pogrzebu krola.

Przeszlismy sie rowniez w poszukiwaniu odludnych miejscowek i nie bylismy zawiedzeni. Dwudziestominutowy spacer doprowadzil nas do plazy, ktorej tak naprawde nalezal sie zaszczytny tytul Lonely Beach - spedzilismy tam pol dnia i nie spotkalismy absolutnie nikogo, nie liczac kilku krabow i ogromnego zuka. Plaza byla pelna cudownych skarbow i przez kilka godzin bawilam sie jak mala Sabinka z przeszlosci - zbieralam z piasku niesamowite okazy muszelek i kawalkow koralowca. Zebralam rowniez sporo smieci i usunelam je z tego pieknego miejsca. Bailan Beach to malownicza plaza, ktora przy odrobinie szczescia mozna miec na wylacznosc.

Po kilku dobach ostatecznego wyspiarskiego relaksu udalismy sie do Bangkoku, z ktorego wkrotce wylatywalismy do Wietnamu. Miasto poczatkowo przytloczylo mnie swoim rozmiarem, lecz usmiechy na twarzach Tajow, kolorowe stragany, zasiedlone przez legwany parki, piekne swiatynie oraz odpicowane tuk tuki szybko mnie do siebie przekonaly. W przeciwienstwie do Sajgonu Bangkok mnie ujal - stolica Tajlandii jest niezwykle interesujaca, a na dodatek da sie tamtedy poruszac piechota bez ryzyka bycia rozjechanym przez skuter na chodniku.

Wlasnie w Bangkoku bylismy w miejscu, ktore zajelo zaszczytne miejsce w moim subiektywnym top 3 najpiekniejszych swiatyn odwiedzonych podczas tej podrozy. Mowa o Wat Arun, czyli Swiatyni Switu. Nazwana na czesc hinduistycznego boga Aruna, biala jak snieg konstrukcja udekorowana jest kolorowymi rzezbami, kawalkami babcinej porcelany i muszelkami. Gacie spadly z wrazenia.

Kazdemu, kto lubi zakupy (lub wydaje mu sie, ze nie lubi) polecam bazar Chatuchak Market. Jest to magiczne miejsce, w ktorym da sie zrealizowac wszystkie ciuchowe, kosmetyczne i spozywcze marzenia (mowa o bazarowych knajpkach, nie ma tam wielu straganow z zarciem). Znajdziemy tam ubrania i buty wszelkiej masci, od zwiewnych tajskich koszul i spodni w slonie, przez wszelakie t-shirty, bandamy, sandaly, sukienki i szorty, az po pelen kowbojski lub wojskowy rynsztunek. Upolowalam sporo ciuchow w bardzo przystepnych cenach oraz organiczny olej kokosowy i arganowy. Miejsce tetni zyciem i kolorami, a na dodatek jest tak olbrzymie, ze na zwiedzanie i zakupy dobrze jest poswiecic nawet dwa dni. Warto jednak wiedziec, ze bazar otwarty jest tylko w weekendy,  nie byc nami i nie pojechac tam w czwartek - chyba, ze chce sie kupic kaktusa, palme albo nasiona lotosu.

Listopad 2017 to moment, gdy zobaczyc mozna Krolewskie Krematorium. Krol Tajlandii Bhumibol Adulyadej zmarl w pazdzierniku 2016 po 70 latach panowania. Zaloba trwala rok, az do kremacji, ktora miala miejsce 26 pazdziernika tego roku. Wybudowano przepiekne krematorium, ktore zostanie wkrotce rozebrane. Wizyta jest bezplatna. Kazdy odwiedzajacy dostaje butelke wody i paczuszke ryzu. Zwiedzanie trwa godzine - do obejrzenia jest kilka wystaw dotyczacych budowy krematorium i zycia krola. Jednoczesnie zwiedzac moze 5 tysiecy osob. Odwiedzajacy czekaja na swoja kolej na krzeselkach pod zaopatrzonym w wiatraki namiotem. My siedzielismy tam niecale pol godziny, po czym poszlismy podziwiac krematorium, ktore zrobilo na mnie ogromne wrazenie. Zlota konstrukcja udekorowana jest postaciami bogow i zwierzat.

Khao San Road, czyli znane na calym swiecie imprezowe centrum Bangkoku bylo dla mnie wielkim rozczarowaniem. Udalismy sie tam na melanz halloweenowy razem z ekipa z hostelu. Byla to pierwsza "normalna noc" po rocznej zalobie - spodziewalismy sie wiec urywajacej dupy imprezy. Chyba robie sie na to za stara, bo zadna z atrakcji Khao San Road mnie nie skusila - ani niezwykle glosna, monotonna "muzyka" typu DUP DUP DUP dobiegajaca z kazdego baru i klubu, ani oferty salonow "masazu" ani kierowcy tuk tukow wabiacy napalonych samcow do dzielnicy, gdzie mozna zobaczyc ping pong show, if you know what I mean. Tlum w barach i na calej powierzchni ulicy byl tak nieznosny, ze ucieklam i nie wracam. Nope.

Odbylismy pare dlugich spacerow po Bangkoku, odkrywajac bogate dzielnice skladajace sie tylko z pieciogwiazdkowych hoteli i luksusowych galerii handlowych (w jednej z nich sikalam w najbardziej bogackim kiblu, jaki w zyciu widzialam), kolorowe China Town pelne kitajskiego shitu oraz kilka innych swiatyn. Miasto spodobalo mi sie i wydalo sie bardzo europejskie - najbardziej od czasu podrozy przez zachodnia Rosje.

Od dwoch tygodni zyje w Wietnamie. Mieszkam na wsi, pracuje z dziecmi i ucze sie jezdzic na skuterze, wiec moje obecne zycie bardzo odbiega od wszystkich jego poprzednich wariantow... Jest super. Ahoj przygodo! Spodziewajcie sie niedlugo pierwszych relacji.