Jak zostałam introwertykiem

Mam na imię Sabina i jestem introwertykiem.

Nikt się tego nie spodziewał, a zwłaszcza ja sama.

Nigdy nie byłam imprezową duszą towarzystwa, nie byłam otoczona wianuszkiem koleżanek i nie chciałam być w centrum uwagi. Mimo wszystko lubiłam być wśród ludzi. Przyjaciół. Znajomych. Kolegów. Dniami i wieczorami spotykałam się z ziomeczkami, a gdy nie było takiej możliwości, kontaktowałam się z nimi przez internet. Samotny wieczór oznaczał, że zajmowałam się czymś odgrodzona od ludzi, ale telefon lub komputer z włączonymi komunikatorami były zawsze pod ręką. Rozmowom, tym ważnym i błahym, mądrym i debilnym, krótkim i długim, zapamiętanym i zapomnianym nie było końca. Jazda godzinę autobusem po to, by wypić dwa browary z kumplem, a potem wracać nocnym była oczywistością - przecież warto, posiedzimy chwilę razem, pogadamy. Chciałam być z ludźmi.

A potem zaczęłam pracować w ruchliwej knajpie.

Po roku użerania się z chamskimi klientami i nieogarniętym personelem doszło do tego, że po trudniejszej zmianie moje kontakty z dowolną osobą kończą się co najmniej katastrofą. Czasem mam ochotę załadować się do armaty i wystrzelić na księżyc, żeby nie musieć z nikim rozmawiać. Na szczęście jednak nie muszę tego robić, bo w przytulnej Valletcie zawsze znajdzie się jakaś opuszczona skała z widokiem na morze, gdzie można kontemplować brak żywej duszy.

Dopiero niedawno odkryłam, jak atrakcyjne jest połączenie koca, zielonej herbaty, słuchawek i youtuba. Ze spotkań towarzyskich rezygnuję po to, by właśnie teraz pisać te słowa. Napawam się śpiewem ptaków i dudnieniem rozładowywanych taczek.

Nagle okazało się, że siedząc samemu można czytać, słuchać, tworzyć. Możesz wyżywać się artystycznie i podżerać słodycze i nikt cię nie będzie oceniał. Nawet piwo czasami smakuje lepiej w samotności, bo możesz swobodnie delektować się czarem chmielu na języku, bez słuchania o byłych dziewczynach, przyszłych mężach, niezaszczepionych psach i nadgodzinach. Bez towarzystwa jest po prostu niekiedy lepiej.

ja i moja kulinarna mama z bloga 3zDania,

która niedawno z całą ekipą odwiedziła mnie na Malcie

 

Mój pociąg do samotności ma prawdopodobnie dwie niezależne przyczyny. Jedną jest wspomniana praca. Codziennie przez kilka, kilkanaście godzin spotykam spieszących się turystów, matki z płaczącymi dziećmi, aroganckich biznesmenów i agresywne stare baby. Obsługuję ich z uśmiechem, za co czasem odpłacają się pretensjami, bucowatym zachowaniem i popędzaniem mnie. Przez wiele miesięcy mnie to nie ruszało - ot, praca jak każda inna. Jeśli pracowałeś jako kelner, barman, recepcjonistka albo kasjer to wiesz, o czym mówię. Ludzie potrafią przyjść i wylać ci wiadro pomyj na łeb za coś, czego nie zrobiłeś. Zdarza się, że klienci czekają na jedzenie dłużej niż powinni albo, co gorsza, proszą o burgera no tomato, ja to odnotowuję, kucharz jednak w pośpiechu nie zauważył i wysłał żarcie z pięknymi, soczystymi plastrami pomidora. Inny kelner też nie widzi, że na papierku jest napisane no tomato i niesie felernego burgera do stolika. Klienci dostają szału. Ja muszę się wtedy przed nimi płaszczyć i przepraszać, żarcie wraca do kuchni i ogólnie atmosfera jest kiepska. A jeśli akurat mija trzydziesta ósma minuta od wbicia zamówienia dla innego stolika, a dwa talerze makaronu dalej się nie pojawiły, to nie wiem, co mam ze sobą zrobić i wstydzę się pokazać rozjuszonym gościom przy stolikach. Po zakończonej zmianie pragnę więc udać się do krainy zen, gdzie nikt mnie nie znajdzie i nie będzie prosił o burgera bez pomidorów.

Druga przyczyna jest naturalna - przyjaciele są daleko. Mam kilka koleżanek i kolegów na Malcie, w większości poznanych w pracy. Lubimy się, widujemy się od czasu do czasu, ale to nie to samo. Znajomi, jeśli chcą się spotkać po ciężkim dniu, mają więc dużą szansę przegrania chociażby z Fazowskim i jego beztroską podróżą po Afryce.

Za niespełna miesiąc przestanę biegać z tacą. Może na zawsze. Może tylko na kilka miesięcy. Zacznę za to podróżować po Azji, więc na zaszywanie się z kocykiem nie będzie miejsca. Z uśmiechem czekam na eksplozję przygód i znajomości. Coming soon.