Życie początkującej kury domowej

Stało się! Sabinka zakręciła kuperkiem, nastroszyła piórka, rozwinęła skrzydła i wyfrunęła z gniazda. Trochę nie do końca, bo zamiast lecieć gdzieś hen, wylądowała w starym gnieździe rodzinnym. Odmianą jest jednak to, że rodziny w nim już nie ma, a Sabinka teraz sobie sama pierze i gotuje.

Gotuję. Kiedyś zmagałam się już z burgerami, zrobiłam też świetną tartę cytrynową. Grzech nie wspomnieć mojego dania popisowego. To jednak były jednorazowe przebłyski, impulsy. Drobne sytuacje, które miały mi uświadomić, że ja przecież potrafię gotować (talent w genach!), ale mi się nie chce. A komu by się chciało? Nie jara mnie mieszanie w kotle, a na stole i tak jest ciepły obiad od Agaty [zapraszam]. Sytuacja się jednak zmieniła i z dnia na dzień okazało się, że przecież nie będę codziennie jeść na mieście, a muszę zacząć coś pichcić. Na początek były jakieś ostrożne eksperymenty z makaronem i sosem pomidorowym albo ziemniakami i mielonym mięsem. Potem się okazało, że to w sumie nie jest straszne, a nawet całkiem spoko, że cukinia świetnie komponuje się z nasionami kolendry a cieciorka nadaje się nie tylko na hummus. Na stół wjechały nadziewane bakłażany, kuskus z dodatkami, smażony dorsz i inne rarytasy. Dziwne było uczucie, gdy kupując tę nieszczęsną rybę musiałam zapytać pana ze sklepu, jak ją w ogóle przyrządzić. Nie miałam pojęcia, jak sprawić, żeby przestała być surowa, a zaczęła być apetyczna i mieć chrupiącą skórkę. Okazało się, po raz kolejny na mojej ścieżce kulinarnych wzlotów i upadków, że to wcale nie jest trudne. Czar.

Prasowanie porzuciłam już dawno. Każdy chyba wie, że t-shirt się rozprostuje na brzuchu, a coś takiego jak pogniecione jeansy nawet nie istnieje. Schody zaczęły się, gdy złapałam robotę i okazało się, że muszę nosić białą koszulę. Koszula nieuprasowana wygląda nieprofesjonalnie i obleśnie, trzeba było więc jakoś temu zaradzić. Zabierałam się do tego jak pies do jeża, raz nawet zostałam wyręczona przez zdegustowaną moimi akrobacjami nad deską do prasowania koleżankę. Szybko jednak ogarnęłam temat i w wigilię chcąc wyręczyć czymś zajętą mamę zaproponowałam, że uprasuję tacie koszulę (nie, na tatę nie można było w tej kwestii liczyć). Zrobiłam to i usłyszałam, że moja mama chce się do mnie zapisać na lekcje prasowania, bo jej się nigdy tak ładnie nie udało koszuli wyprasować. Wow, kiedy to się stało? Kurka Sabinka awansuje grzędę wyżej.

Ogarnianie domu to śmieszna sprawa. Do perfekcjonizmu zdecydowanie mi daleko, dobrze się czuję w przytulnej atmosferze delikatnego syfu. Nie będę przecież codziennie biegać z odkurzaczami, szczotami i mopami. Cenię sobie dni takie, jak dzisiejszy, gdy po prostu spędzam czas przed kompem, błąkając się między blogami a obowiązkami, ze zlewu mruga do mnie góra naczyń, a na podłodze kłębi się jakaś obrzydliwa formacja stworzona z moich włosów. Aha, najgorsze jest to, że czyta to moja mama, a ona zabroniła mi zostawiania niezmytych naczyń. W każdym razie spoko mamo, ogarnę to. Jakoś niedługo. Jestem dopiero początkującą kurą domową, nie wymagaj cudów.

ale jazda, a może chcecie przepisy na jakieś moje dania?

zrobi się blog kulinarny ♥

Ostatnio zapomniałam już, jaką przyjemność czerpię z bloga. Pisanie, czytanie, komentowanie, korespondowanie. To wszystko wypełniało mi kiedyś większość wolnego czasu, a ostatnio robiłam to bardzo sporadycznie bo akurat smażyłam placki ziemniaczane. Zdarzało mi się zapomnieć o istnieniu moichwywodów na ładnych parę dni, co było do mnie niepodobne - przecież pisałam, z mniejszym lub większym zaangażowaniem, od ponad 3 lat. Włożyłam w tego bloga mnóstwo czasu, emocji, zapisałam tu parę rzeczy, do których lubię wracać /wow, ja to napisałam? ależ jestem zabawna i mądra/. Teraz od 2 dni siedzę w internecie. Dawno tego nie robiłam. Czytam, patrzę, co się zmieniło. Piszę. Rany, jakie to jest fajne! Jak mogłam o tym zapomnieć? A no tak, bo kury domowe gotują i prasują, nie w głowie im internetowe pierdoły. A ja jednak stanowczo lubię tego bloga.

Fajnie się mieszka bez rodziców i rzuca ciuchy na ziemię (dopóki nie okaże się, że osobie, z którą mieszkasz, a wcale niebędącej twoim rodzicem również to przeszkadza). Można sobie zorganizować przestrzeń, jak się chce, słuchać głośno muzyki, powiesić plakat Floydów w pomieszczeniu wcale nie będącym twoim pokojem. Czasem się łapię na braku profesjonalizmu w dziedzinie bycia kurą domową - na przykład potrzebę przewietrzenia odczuwam dopiero, gdy po wycieczce do toalety wracam do pokoju, w którym siedziałam, a tam kompletnie nie ma czym oddychać. Okazuje się wtedy, że przebywałam w nim bitych kilka godzin, a okno otwierałam ostatnio wczoraj. Zawsze mnie zastanawiały te mega czułe sensory mojej mamy wykrywające deficyt świeżego powietrza. Ja się wciąż tego uczę, podobnie jak podejmuję nieudolne próby sprawienia, żeby lodówka nie była wiecznie pusta. Na razie marnie mi idzie.

Gotuję, prasuję, zmywam - jestem kurą domową! Na szczęście mam oprócz tego życie, piję browary, gram w karty, chodzę do pracy, na melanże, planuję podróż życia. Kurka Sabinka kokosi się na grzędzie i cieszy się życiem.