Welcome to Iran

Pobyt w Iranie na początku mi się nie podobał. Dwójka nieogarniętych studentów iz Polszy nieznających języka farsi skazana jest na porażkę w kwestii zamówienia czegokolwiek, zapytania o drogę, załatwienia jakiejkolwiek sprawy. Ludzie na ulicy ciągle nas zaczepiali ze swoim łelkam tu iran i ewentualnym pytaniem, czy mogą się z nami sfotografować, ale na tym ich angielski się kończył. Zaskoczyło mnie, że w Iranie jest tak mało turystów, przecież czytałam wiele podróżniczych blogów, relacji osób, które odwiedziły to państwo. W każdym razie spotkałam się z totalną egzotyką. Nic nie było tak, jak w Europie, a ja byłam atrakcją dla miejscowych. Dopiero po poznaniu localsów podróż nabrała kolorów.

 Iran: pustynia, pustynia, pustynia, a potem wielomilionowe miasto. mało jest zieleni, skupiona jest głównie na północy kraju

Iran od czasów rewolucji islamskiej jest państwem muzułmańskim, co w praktyce oznacza wiele rzeczy, chociażby to, że na ulicach i w miejscach publicznych obowiązuje etykieta islamu i hijab, czyli restrykcje dotyczące stroju. Najswobodniejszy ubiór męski to długie spodnie i t-shirt, zaś damski to również długie spodnie, bluzka zasłaniająca dekolt, ramiona do łokci i tyłek oraz chusta na głowę zakrywająca tył głowy. Nie, nie trzeba przebierać się za dementora by wyjść z domu. Jedynie bardziej konserwatywne kobiety zasłaniają całe włosy oraz noszą czador, czyli czarne szaty do samej ziemi. Przed przyjazdem bałam się, że się ugotuję w jeansach i chuście na bani. Nie wiem, czy to kwestia autosugestii, może po prostu pogodziłam się z tym, że nie mogę nic w tej kwestii zmienić, ale w Iranie wcale nie było mi tak gorąco. To znaczy jasne, było, ale nie bardziej niż w Armenii. Temperatury z reguły nie przekraczały 40 stopni w cieniu, więc nie było tragedii. Nie zapuściliśmy się nad Zatokę Perską, gdzie słupek rtęci sięga 50 kresek.

W Iranie wbrew pozorom stosunkowo dużo jest ludzi niewierzących. Oficjalnie są muzułmanami, nie obnoszą się ze swoimi poglądami, gdyż w Islamskiej Republice Iranu za odstąpienie od religii grozi kara śmierci. Kary cielesne wymierzane są również za posiadanie alkoholu lub telewizji satelitarnej. Internet i inne media są mocno cenzurowane, każdy ma jednak sposób, by mimo wszystko zalogować się na Facebooka. Rząd chce utrzymać ludzi w niewiedzy, jednak coraz więcej osób ma dostęp do informacji ze świata i pragnie uwolnić się z Iranu. Nie jest to jednak łatwe. Olbrzymie koszty i skomplikowana procedura wiążąca się z wyrobieniem paszportu a także obowiązkowa dla mężczyzn dwuletnia służba wojskowa sprawiają, że większość Irańczyków nigdy nie opuszcza kraju. Podczas podróży spotkałam mnóstwo osób w moim wieku, które chciałyby podróżować, zwiedzać, kształcić się za granicą. Europa (funkcjonująca jako jednolita idylla) oraz Stany to ich największe marzenia. Szczerze trzymam za nich kciuki. Po raz kolejny doceniłam, że urodziłam się w Polsce. Znam mnóstwo ludzi, którzy narzekają na fakt urodzenia się w naszym nadwiślańskim grodzie. Jasne, mogło być lepiej. W każdym razie wierzcie mi, mogło być gorzej. Oraz o wiele gorzej.

 ruiny Persepolis, starożytnego miasta Persów

W Iranie oficjalnie nie ma alkoholu, bo Koran surowo tego zabrania. Wiedziałam jednak, że prędzej czy później trafię na jakąś imprezę - w Iranie jest rozrywkowa młodzież, jak wszędzie indziej. Przemierzając kraj dostaliśmy zaproszenie na urodziny, które były dla mnie niemałym przeżyciem. Sporo osób pędzi nielegalnie bimber albo kupuje mocne trunki przemycane zza granicy. Spożywanie alkoholu to spore ryzyko, nie jest on ogólnodostępny, w związku z tym alkoholowa impreza to poważny temat. Młodzi ludzie nie jedzą nic przez cały dzień, by wujaszkowy koniak ich potem mocniej klepnął. Wróćmy jednak do oficjalnej społecznej abstynencji. Brak klasycznych polskich rozrywek w stylu pójścia na browar zmusza ludzi do alternatywnego spędzania czasu. Z używek dostępny i legalny jest tytoń, nie brakuje osób, które odpalają szluga od szluga. Niezwykle rozpowszechniona jest fajka wodna, na którą nie mówi się shisha (co w farsi oznacza palenie haszyszu), ale jest tym, co u nas określa się właśnie mianem shishy. Wieczna trzeźwość sprawia, że wszyscy nadają się do prowadzenia auta i nie ma dylematów, kto kogo będzie odwoził z imprezy. Irańskie miasta są olbrzymie a benzyna jest niezwykle tania (około 1.20 zł za litr), tak więc niemal każdy ma swój samochód i chętnie z niego korzysta. Furą jeździ się zawsze i wszędzie. Zbiera się na przykład ekipę znajomych i jedzie do miasta tylko po to, by zjeść lody, wrócić i grać w karty popijając herbatę.

browary w irańskim sklepie? bezalkoholowe, w większości owocowe

Spotkałam naturalnie również bardzo wierzących ludzi, którym nigdy nie przyszło do głowy próbować alkoholu, bo Koran tego zabrania. Jako osoba niewierząca, co więcej niechrzczona i defaultowo nieznająca tekstu żadnej modlitwy, nie zawsze odnajdowałam się w Iranie wśród pogrążonych w religii ludzi. Czułam się po prostu nieswojo, przynajmniej wtedy, gdy nie byłam u nikogo w domu i musiałam nosić chustę na łbie. Dużo rozmawiałam na temat różnic kulturowych, Islamu, chrześcijaństwa i tego, czy ty po prostu nigdy nie zastanawiałeś się, jak smakuje bimber? Jak wspominałam w poprzednim irańskim wpisie, spotkałam mnóstwo życzliwych, ciekawych ludzi. Nie spadła mi na głowę żadna bomba, a w Iranie nie czułam się mniej bezpiecznie niż w jakimkolwiek miejscu, w którym do tej pory byłam. Nie lubię faktu, że spora część ludzi wrzuca cały Bliski Wschód do jednego worka i przyczepia do niego etykietki #Terroryści #Wojna #PrzemocWzględemKobiet. To ignorancja. Znam muzułmanów, którzy nie przejawiają żadnej agresji względem kogokolwiek. Powiem więcej, znam tylko takich muzułmanów.

 klimat Yazd, jednego z najstarszych miast świata

Irańczycy pytali: why the fuck did you choose to travel to Iran?! No właśnie. Słyszałam o tym kraju dużo dobrego, zweryfikowałam to. Podróż do tego miejsca szczerze polecam wszystkim, którzy są otwarci na nowe znajomości, nie mają za dużo w portfelu, chcą zwiedzić starożytne miejsca, interesują się historią, są tolerancyjni, ciekawi innych kultur i gotowi na przygodę. Jeśli lubisz wypoczywać nad basenem z drinkiem z palemką, Iran nie jest państwem dla ciebie.

Podróż do Iranu wiele mnie nauczyła i jeszcze bardziej rozpaliła moją chęć do podróżowania. Poczekajcie, aż zobaczycie, co wywinę następnym razem.