Dlaczego Gruzja?

Na to pytanie, podobnie jak na większość pytań dotyczących mojej osoby, moich zachowań i pomysłów, nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Może poza "nie wiem", ale ta nie brzmi dość satysfakcjonująco.

O Gruzji marzę od dawna. Wymyśliłam kiedyś, że koniecznie chcę tam pojechać, bez jakiegoś określonego powodu. Zaczęłam się potem interesować tym krajem i mój entuzjazm nie osłabł, wręcz przeciwnie. Niezwykłe widoki, piękne góry, przesympatyczni ludzie. Pyszne jedzenie, gościnność, wino, słońce... Czego więcej mi potrzeba?

Naczytałam się sporo o Gruzinach, ich luźne i entuzjastyczne podejście do życia bardzo mi odpowiada. Ile można jednak czytać? Muszę się przekonać na własnej skórze, jak tam jest. 

W Gruzji będę już dziś wieczorem, więcej o tej podróży tutaj. Wybieram się z niezawodnym towarzyszem podróży, z którym w zeszłym roku podbiliśmy Bałkany. Lecimy do Kutaisi, a potem zwiedzamy autostopem. Przemieścimy się do Armenii i Iranu, do którego właśnie wyrabiamy wizy. Szykuje się niezwykła, magiczna wręcz podróż, która powinna przebić wszystkie poprzednie. Taki właśnie był plan - być dumnym z każdej odbytej podróży, a następnym razem wyruszyć w jeszcze lepszą.

Nie będę nic więcej pisać, bo przecież sama nawet nie wiem, o czym piszę. Dziś wyruszam do Gruzji, potem będę opowiadać. Wyjazd wiąże się z chwilową abstynencją blogową, ale będę dawać znaki życia na Facebooku, zapraszam. Życzę wszystkim fantastycznych wakacji.