Podryw mistrzów

Dziewczyny nie da się poderwać, o tym już wiemy. Gwoli przypomnienia, jeżeli mamy ochotę być poderwane, przez konkretnego typa, a on podejmie takie działanie, to prawdopodobnie odniesie sukces. Jeżeli nie damy zielonego światła, to facet może stanąć na rzęsach, ale i tak nic z tego nie będzie. Typiarze jednak o tym nie wiedzą... więc próbują.

Paryż, stolica romantyków. Ja? Ironiczna? Nigdy. Poczytajcie, jakie techniki mają mieszkańcy tego seksem ociekającego miasta.

#1 Podryw na często tu przychodzisz?

Ten właśnie oklepany tekst usłyszałam parę tygodni temu. Sytuacja była o tyle przewrotna, że nie znajdowałam się w knajpie, czy innym przybytku sprzyjającym takiej gadce. Często tu przychodzisz? Rozglądam się. Jestem w podziemiach największej stacji metra w centrum miasta. Z lewej zawiewa menelem, z prawej szczynami. Tak, odpowiadam, napawając się tą magiczną atmosferą. Fajnie tu, nie? Zawsze coś się dzieje. Spojrzałam na rozmówcę z uprzejmym zainteresowaniem. To co, idziemy na kawę? Nie, dzięki. Na szczęście Pan Podziemny Amant poddał się tak szybko, jak zaatakował.

#2 Podryw na szalik

Miał mi przynieść kilka czasopism. Przyniósł. W siatce. W domu otwieram siatkę. Między pismami sprasowany, "zagubiony" szalik. Och, chyba zapomniałem szalika! Brawo, man. Nie ma to jak wyszukiwanie pretekstów i robienie spiny, żeby się spotkać. Świetna strategia.

#3 Podryw na kartkę z numerem

Przyszło mi pracować jako pani w szatni, żeby nie powiedzieć szatniara. Przed moją ladą kilka razy przeparadował pracujący w sali obok kelner. Najwidoczniej przeprowadzał obserwacje. Po piątej rundzie podniosłam głowę, a na ladę spłynął z lekkością papierek z imieniem i numerem telefonu. Fe-no-me-nal-ne.

#4 Podryw na creepa

Znów szatnia, tym razem pracuję z dwoma kumplami. Przychodzi Pan Gość, walizę powierza mi. Odchodzi, by po minucie zdecydować, że kurtkę też zostawi. 47 sekund później pojawia się znów. Akurat byłam zajęta płaszczem kogoś innego, więc mój kolega chciał obsłużyć zagubionego Pana Gościa. Pan Gość odmówił jednak, mówiąc dziękuję, wolę to załatwić z pana koleżanką. Ewww. Cóż za wyjątkowe uczucie.

#5 Podryw na muzę

Jadę sobie metrem, na uszach słuchawy. Dwóch kolesi wymienia spojrzenia i jakiś niewybredny tekścik, uśmiechają się do mnie, coś gadają, śmieją się. Ściągam słuchawki, bo chcę wiedzieć, co się dzieje - może śmieją się ze mnie bo wyglądam głupio. Typowa schiza, która towarzyszy mi od czasów gimbazy. Czego słuchasz?, pyta jeden. Rapu, burknęłam. Niecelowo udzieliłam poprawnej odpowiedzi, bo typiarz był ciemnoskórym ziomkiem i w szerokich spodniach. Ooo, ekstra! Dosiadł się. Ooo, serio! Słuchasz Kendricka! I Dre? Wow, masz X-Zibita! Cześć, sorry, wysiadam na tej stacji. Dasz mi numer? :''')))

#6 BONUS warszawski

Masz takie piękne włosy. Chciałbym iść z tobą na spacer i zbierać kasztany. Usłyszane w najbardziej żulerskiej knajpie od najbardziej żulerskiego typa. Miłe. Słodkie. I przede wszystkim szczere. Warszawski romantyzm > paryskie umizgi.

Faceci chyba nigdy nie przestaną zaskakiwać mnie swoją kreatywnością, a czasem również jej brakiem. Jesteście wspaniali. Tylko błagam, odpuśćcie, jeśli widzicie, że należy odpuścić. Wieczne uganianie się, molestowanie dziesiątkami wiadomości i stalking nie przynoszą dobrych efektów. Amen.