Tirowcy, super kierowcy

Wspominałam już, że tirowcy są super, chciałabym teraz rozwinąć tę myśl.

Kierowcy ciężarówek z jakiegoś powodu wzbudzają ogólny stres. Ludzie im nie ufają i się ich boją... Kiedyś nie pomyślałabym, że mogłabym bez stresu wsiąść z obcym starym dziadem (?!) do ciasnej kabiny i jechać w świat. Rewolucję w moim umyśle zaczął robić ok. pół roku temu kumpel, który opowiadał mi o wyścigach autostopowiczów. Mówił, że ludzie bardzo chętnie zabierają się z tirowcami i, co więcej, jest to mniej niebezpieczne niż podróż z randomowym kierowcą osobówki.

Dlaczego?

1. On jest w pracy. Musi w określonym czasie dojechać z punktu A do B i raczej nie zamierza nagle skręcić do ciemnego lasu.

2. Ma służbową furę i wachę, więc wszystko mu jedno. /nie umiem, nie umiem dobierać ładnych słów!

3. Najzwyczajniej w świecie mu się nudzi i chciałby z kimś pogadać, więc chętnie zabiera podróżników.

Nie przekonało mnie to do końca. Po konsultacji z blogiem Laveny i pewną koleżanką autostopowiczką, poszerzyłam listę:

4. Tirowcy mają cb radio, przez które mogą komunikować się z innymi i później 'przekazywać' sobie autostopowiczów, aby dowieźć ich jak najbliżej celu.

5. Tiry są namierzane i nieanonimowe, w przeciwieństwie do osobówek.

Cóż, brzmi nieźle. Jasne, TIR jedzie 80/90 kilometrów na godzinę, więc nie jest najszybszym środkiem transportu, ale kogo to obchodzi, gdy siedzenie parę metrów nad ziemią jak królowa i obserwowanie świata z góry to najlepsza zajawka ever?

Problemem jest "tylko" to, że oni nie mogą zabierać dwóch osób, bo mają tylko dwa fotele. Autostopowicze twierdzą jednak, że ci i tak chętnie biorą dwójkę pasażerów.

Wymyśliłyśmy sobie, że będziemy jechać z tirowcami, bo tak jest super. Pierwsza przygoda z 'dużym' miała miejsce po wyjeździe z Poznania, gdzie, jak wspominałam, nieogarnięta baba wywiozła nas na zadupie. Jedynym skupiskiem ludzi, nie poruszających się aktualnie z prędkością 130 km/h był parking tirów. Udałyśmy się tam i postanowiłyśmy zapytać, czy możemy liczyć na podwózkę... Trzeba się przecież było jakoś stamtąd wydostać. Podeszłyśmy do czerwonego Renault Magnum, spojrzałyśmy do góóóryyy (jej, jakie te fury są olbrzymie!) i zobaczyłyśmy pana siedzącego w otwartych drzwiach. Spytałyśmy. Pan TIR powiedział, że będzie niestety jechał w inną stronę, ale zapyta kolegów. Włączył radio (ale czad!) i oznajmił, że ma dwie miłe autostopowiczki jadące w stronę Świecka... Ktoś powiedział, że niestety już minął parking. Inni milczeli ku zaskoczeniu Pana TIRa, bo ta metoda podobno zawsze działa. Powiedział, że zabierze nas z powrotem na autostradę, ale daleko nie pojedziemy, bo on potem skręca. Z entuzjazmem wdrapałyśmy się do kabiny (co wcale nie było takie banalne z plecakami i całą górą innego badziewia). Zaskoczenie: ludzie, co za przestrzeń! Patrząc na ciężarówkę mamy wrażenie, że kabina jest malutka, bo porównujemy ją z całą naczepą... A tam jest tyle miejsca! Fotele są gigantyczne, można stać, chodzić, skakać (prawie), jest łóżko. Tak, pewnie wyjdę na zacofanego jaskiniowca, ale nie wiedziałam o tym. Jeden pasażer siada na fotelu, drugi na wyrku i jest odjazd!

Samochód ma 16 biegów (kolejny news), a wszędzie, gdzie się da są zdjęcia, figurki, rysunki dzieci i cały inny pierdolnik, który sentymentalni tirowcy lubią wozić ze sobą. Ciężko musi być rozstawać się z rodziną... często i na długo. Kierowcy chętnie opowiadają o swojej pracy (nie chcę generalizować, ale spotkałyśmy stosunkowo otwartych ludzi). Z ciekawości spytałam naszego kierowcy, co tam z tyłu wiezie. Od razu odpowiedział, że nie wie, i że go to nie obchodzi. Wiezie to z punktu X, w punkcie Y jest rozładunek, a jemu informacja o zawartości nie jest do niczego potrzebna. Rozbawiło mnie to trochę, ale ja jestem ciekawska.

Tirowcy to raczej nieskomplikowani ludzie. Inny pan, z którym jechałyśmy, powiedział, że czasem spędza 1-2 dni w pobliżu jakiegoś miasta, ale nie chce mu się wyłazić z ciężarówki, bo co on tam będzie zwiedzał, jak jego to nie interesuje. I tak nie zna języka. W tirze jest mu przyjemniej, swojsko. Oni te samochody traktują bardzo poważnie. Osobówki wymiękają, przecież TIR jest o wiele fajniejszy, łatwiejszy w obsłudze i po prostu lepszy.

Gdy w pewną sobotę błąkałyśmy się po stacji benzynowej, zaczepili nas tirowcy siedzący z browarami na krzesełkach koło ciężarówek i robiący mini piknik. Spytali, dlaczego dziś podróżujemy... Przecież dziś nikt nie jeździ! Autostrada była pełna, ale faktycznie, nie było ciężarówek - sobota dniem wolnym. Kierowcy tirowcy piknikowcy dziwnie na nas patrzyli. Nie ogarniali, że jeździmy osobówkami. Według nich autostopowicze jeżdżą/powinni jeździć tylko 'dużymi', bo tak jest pewniej i bezpieczniej. Powiedzieli, że w sobotę jadą tylko ci, którym nie udało się z jakiegoś powodu dojechać do określonego miejsca w piątek lub mają specjalne pozwolenie. Jeden z panów nagle wykrzyknął "chopaky, przecież dziś Stasiek jedzie chłodnią! zadzwonię i zapytam, kiedy tu będzie". Tekstu o Staśku i chłodni długo nie zapomnimy. Niestety Stasiek miał być w miejscu naszego postoju dopiero o 20. Kierowcy zachęcali, żebyśmy usiadły sobie z nimi i poczekały (była 14), ale uprzejmie podziękowałyśmy. Zdziwili się, przecież według nich nie miałyśmy szans się stamtąd wydostać, bo była sobota.

Innym razem stałam sobie na stacji jedząc kanapkę (bo u kogoś w samochodzie nie chciałam świnić). Przeszedł koło mnie pan z TIRa i zapytał, czy jadę do X. Powiedziałam (po dobrych 3 sekundach szoku - czy łapanie stopa może być aż tak łatwe?), że owszem, i że jestem z koleżanką. Powiedział, że drugie Magnum to jego, i że możemy jechać. Bajka! Oni są naprawdę strasznie mili i pomocni, po prostu życzliwi... A widok z TIRa jest po prostu rewelacyjny!

___________________________

15 days left