Jeszcze wszystkim pokażę!

Jesteście kochani. Czytam Wasze komentarze pod poprzednim postem i czuję... siłę! Nie spodziewałam się, że ludzie, których nie znam będą w stanie dodać mi tyle otuchy i napisać tyle ciepłych słów... Niesamowicie pozytywne uczucie. Przepraszam, że nie podziękowałam jescze każdemu z osobna, ale ostatnio jestem na totalnym rollercoasterze.

Między innymi na rollercoasterze emocjonalnym. Od czasu smutów z poprzedniego posta przechodziłam okres rzygania tęczą i cieszenia się, jakie to życie jest piękne, miałam również krótki moment tragicznej histerii, a teraz jestem spokojna. Pozytywnie spokojna. Umiem się ustawić.
Miałam też wątpliwą przyjemność spotkania zboczeńca w metrze i nielegalnego wchodzenia na teren Rolanda Garrosa, gdzie zresztą pracuję i widuję tenisistów fejmusów, ale o tym innym razem. Pracowanie codziennie od 10 do 20 jest dla mnie nowością, wybaczcie mi więc chwilowe olanie bloga... blogów. Rollercoaster!

Część z Was zmartwiła się moim planem samotnej autostopowej podróży. Rok temu na pewno bym się na to nie zdecydowała, za dużo niewiadomych, za mało odwagi do spełniania marzeń. Teraz jest inaczej. Mam już minimalne doświadczenie w łapaniu stopa po mojej rozpaczliwej (i udanej!) wycieczce na lotnisko Modlin :pisałam o tym tutaj:. Czy samotna kilkutygodniowa wycieczka młodej dziewczyny polegająca na jeżdżeniu z przypadkowymi ludźmi i spaniu u nieznajomych jest potencjalnie niebezpieczna? Oczywiście, że tak, podobnie jak picie alkoholu i przechodzenie przez ulicę. Każda z tych trzech sytuacji może zakończyć się dobrze lub źle, być super przygodą (albo chociaż niczym nadzwyczajnie złym) lub skończyć się katastrofą. Wszystko trzeba robić z głową.

Nie wszyscy lubią podróżować, a niektórzy tolerują tylko luksusy w postaci cywilizowanej podróży samolotem lub własną furą, noclegu w hotelu i towarzystwa rodziny lub przyjaciół. Kiedyś myślałam, że to jedyny sposób na wyjazd. Rzeczywiście, jest świetny, ale względnie ubogi w przygody (porównując do mojej nowej opcji) i dość kosztowny. Hajs nie za bardzo się zgadza, a chęć wyrwania się w wakacje, oderwania się od zmartwień, odkrywania nowych miejsc i nie siedzenia na dupie w jednym miejscu jest bardzo silna. Nie wiem jeszcze, czy faktycznie zdecyduję się na autostop - jeśli wyruszę samotnie może przysporzyć mi to trudności. Nie wiem, jak będzie z towarzystwem, wiem, że podróż będzie czadowa! Ku mojemu mega pozytywnemu zaskoczeniu napisała do mnie Asia (Plantofelek - zapraszam) przekazując mnóstwo pozytywnej energii i rozważając możliwość pojechania ze mną. To by była atrakcja! Może ktoś jeszcze jest chętny? Ja nie żartuję. Małym kosztem, koniec lipca i początek sierpnia. Trasa: Warszawa - Poznań - Berlin - Hannover - Amsterdam - Rotterdam - Bruksela - Paryż. Podróż powrotna do Polski... hmm, we własnym zakresie. Ale będą wakacje! Jakby ktoś chciał się dołączyć do mojego lekko szalonego planu, proszę pisać. Wiem, ze się nie zawiodę.