Nie cierpię Sylwestra!

Kolejne wydarzenie w grudniowym ciągu, które nie budzi we mnie entuzjazmu. Sylwestra planujemy (ok, przypadek moich rodziców) nawet we wrześniu, żeby potem delikatnie zastanawiać się nad strojem i innymi zagadnieniami, potem pozwolić się przygnieść bożonarodzeniową atmosferą by dopiero gdy ona minie, około 27-28 grudnia, zacząć w pełni martwić się imprezą. Kobiety planują schudnąć, rezerwują rekordowo drogie wizyty u fryzjerów "na czesanie", szukają w outletach wspaniałych kreacji... Chcą czuć się pięknie, wyjątkowo. Najważniejsza noc w roku? No nie wiem. Dla mnie chociażby urodziny (czy moje, czy kogokolwiek znajomego) są o wiele ciekawsze i bardziej pociągające. Jakieś... luźniejsze.

Podstawowy problem Sylwestra polega na tym, że wszyscy go obchodzą. Każdy ma jakieś plany. Jeśli zdecydujesz się wyprawić imprezę, musisz liczyć się z tym, że nikt na nią nie przyjdzie (oprócz Twojej zaufanej garstki BFF), bo każdy gdzieś się wybiera. Robiąc imprezę bez globalnej okazji zazwyczaj możemy liczyć na dobrą zabawę - każdy zaproszony, nie mający alternatywnych planów chętnie przyjdzie. Na Sylwestra nie - czasem aż do 31 grudnia o godzinie 18 (mój standardowy przypadek) nie wiemy, dokąd idziemy, po czym wybieramy najgorszą możliwą opcję. Yeah! Zawsze (nie, tym razem nie o rodzicach, którzy zazwyczaj ogarniają jakiś bal w hotelu) mam do rozważenia domówkę u jednej z koleżanek (na której nikogo nie będzie, bo każdy coś już zaplanował), jakiś podejrzany studencko-akademicki melanż, na którym spotkam hordę wieśniaków z jakiegoś dziwnego wydziału, którego się boję, lub opcję 3: siedzenie pod kocem ze słodyczami i telewizyjną Dwójką. Nie, nie jestem tak przykra, żeby kiedykolwiek wybrać ten wariant. Normalnie kończy się na imprezie u kogoś w domu. Ma to ciekawą cechę - wszyscy zastanawiają się do ostatniej chwili, dokąd pójść i podejmują spontaniczne decyzje, więc na tych domówkach nie ma nigdy połowy oczekiwanych gości, a wpraszają się nagle tłumy znajomych znajomych, którym ktoś odwołał posiadówę.

Na Sylwestra wszyscy się stroją, zamiast wrzucić na luz. Nawet, gdy siedzimy w domu z grupką 10 osób, zakładamy sukienki, obcasy, błyszczące dodatki. Nie ogarniam. Sylwester wymusza takie zachowania. Jakbym przyszła w jeansach, to byłoby dziwnie. Podczas Sylwestra MASZ się dobrze bawić, wszyscy znajomi mają się dobrze bawić, cały kraj jest zobowiązany do przeżycia rewelacyjnej imprezy. Jak zwykle się wyłamię ze stwierdzeniem, że wolę spontan. 31 grudnia jest przytłaczający. Dla niektórych nawet tak bardzo, że nie są w stanie dotrwać do głównej atrakcji: północy.

Jestem dziwna?