Morze możliwości

Zastanawialiście się kiedyś, ile możliwości daje nam życie? To może i brzmi banalnie, ale ludzie są przyzwyczajeni do podążania utartymi ścieżkami, stosowania starych, dobrych schematów, zamiast szukać nowych rozwiązań. Kiedyś już pisałam o ludziach, którzy nie są szczęśliwi, o ludziach, którzy przeciskają się przez życie, nie zapytawszy nawet, czego w ogóle od niego chcą [dla zainteresowanych, tutaj. Jak to jest, że przyjmujemy wszystko, tak jak nam podają chociażby w szkole, niczego nie kwestionując? 

Osobiście życie zaskoczyło mnie wiele razy, a ja za każdym razem miałam wrażenie, że różne "niespodzianki" są niezwykle wyjątkowe. Wcześniej po prostu nie widziałam pewnych rozwiązań. Życie zmusiło mnie do studiów zaocznych i dopiero, gdy się na takowych znalazłam, zrozumiałam, że to faktycznie istnieje - a na dodatek bardzo dobrze funkcjonuje. Płynąc z ludźmi udającymi się standardowo na studia dzienne nie zastanawiałam się nawet, czy może lepiej byłoby pójść na zaoczne - to pytanie nigdy nawet nie zostało zadane, opcja została przez mój mózg skreślona zanim nawet na dobre się pojawiła. Gdy już trafiłam na studia zaoczne okazało się, że jest mnóstwo osób w takiej samej sytuacji jak ja, dla których rozwiązanie to było jasne od zawsze.

Wakacje za granicą - wielkie, drogie przedsięwzięcie, na które nie każdego było stać. To pokazało nam życie z rodzicami, ich potrzeba zaplanowania wszystkiego z wyprzedzeniem kilku miesięcy, przeglądanie ofert, kilkugodzinne pakowanie, załatwianie miliona spraw, włącznie z kupowaniem specjalnych oddzielnych ręczników "na wakacje". No i do pewnego wieku tkwiłam w przekonaniu, że kilkudniowe (a co dopiero dłuższe!) wyjazdy, zwłaszcza poza granice kraju to olbrzymie wydarzenie. Cóż. Z jakiegoś powodu nie szukałam alternatyw, przyjęłam wszystko tak, jak zostało mi podane. Bo tak po prostu jest. Dopiero niedawno okazało się, że nie dość, że do wyjazdu za granicę nie trzeba przygotowywać się tygodniami miesiącami, nie jest koniecznym planowanie i rezerwowanie biletów lotniczych/domków letniskowych z ogromnym wyprzedzeniem, to jeszcze można odwiedzić ładnych parę krajów i prawie nic za to nie zapłacić... Ale o tym już było nieraz. Zapraszam chociażby tutaj. 

Dlaczego zamykamy się na wszystko, co oferuje nam życie i "szara codzienność", przepuszczając to przez filtry nałożone na nas podczas procesu wychowania i edukacji? Tak jest, bo tak ma być, koniec. Gdy jednak zdecydujesz się wyjść poza kanon, postąpić niekonwencjonalnie, okazuje się, że satysfakcja jest olbrzymia, a na dodatek, że tak naprawdę twoje postępowanie nie jest teraz wcale takie wyjątkowe. Odważyłeś się wyjść poza strefę komfortu, zrobić coś nowego... A tysiące ludzi zrobiły to już przed tobą. Nie mówię tego, żeby kogoś zniechęcić - przeciwnie, mamy pionierów, którzy odkrywają i łamią schematy, a nadal żyją, mało tego, mają się świetnie. Odważmy się więc, zmieńmy coś! Żałuję, że sama zaczęłam dostrzegać ocean możliwości tak późno.

Często tkwimy w bzdurnych schematach, regułach. Nie można zjeść pizzy na śniadanie, bo pizza przeznaczona jest na obiad. Nie można wypić browara nad rzeką, bo jest październik. Nie można nie pójść na studia, bo będzie się miało zmarnowane życie. Nie można zatrzymać się i zastanowić nad sensem swojego istnienia, bo jeszcze okaże się, że zmarnowaliśmy jego ostatnich, let's say, 20 lat. A tego nie chcielibyśmy się dowiedzieć, bo potrzebowaliśmy olbrzymiej zgrzewki maści na ból dupy.

Zatrzymajcie się. Myślcie. Korzystajcie. Jest z czego.